در روایتى از حضرت على(علیه السلام) مى خوانیم:
10ـ «رُبَّ ذَنْب مَقْدارُ الْعُقُوبَةِ عَلَیْهِ اِعْلامُ الْمُذْنِبِ بِه(1);
عقوبت و مجازات برخى از گناهان آن است که گناه انجام شده به گناهکار اعلام شود (چه در حضور دیگر افراد، یا در جایى که فقط خود او حضور دارد)».
طبق این حدیث، اعلام جرم گناهکار یکى از مصادیق تعزیر شمرده مى شود.
نتیجه روایات دهگانه اى که در قرینه پنجم مطرح شد این که تعزیر مصادیق دیگرى غیر از ضرب و مجازات بدنى نظیر حبس و جریمه مالى و اهانت و اعلام جرم و نهى و مانند آن دارد، و براحتى مى توان از آنچه در روایات مذکور ذکر شد الغاى خصوصیّت کرد، و تعزیر را به هر شکلى که مانع از تکرار جرم گناهکار شمرده شود، تجویز کرد.