همان گونه که در مباحث آغازین گذشت، کارشناسان لغت تصریح کردند که تعزیر، ردع و منع و تأدیب است، و تازیانه و شلاّق، مصداق روشن و فرد واضح آن مى باشد. بلکه اگر کلمه تعزیر را به معناى «نصرت» نیز بگیریم آن هم به «منع» باز مى گردد، که نصرت نیز نوعى منع دشمن از ظلم و ستم مى باشد.
با تفکّر و اندیشه در کلمات لغویّین شکّ و تردیدى باقى نمى ماند که تعزیر منحصر در تازیانه نیست، بلکه شامل هر نوع مجازاتى مى شود.