1ـ امام صادق(علیه السلام) در مورد برده اى که به انسان آزادى افترا و بهتان زده بود فرمودند:

«یُجْلَدُ حَدّاً اِلاّ سَوْطاً اَوْ سَوْطَیْنِ(1);

چنین شخصى مستحق هفتاد و نه، یا هفتاد و هشت، تازیانه است.»

روایت مذکور مقدار تعزیر جرمهایى که متناسب با قذف است را معیّن نموده است.

2ـ حضرت على(علیه السلام) مى فرماید:

«مَنْ قالَ لاَِخیهِ الْمُسْلِمِ «یا فاجِرُ»، اَوْ «یا کافِرُ» اَوْ «یا خَبیثُ» اَوْ «یا فْاسِقُ»، اَوْ «یا مُنافِقُ» اَوْ «یا حِمارُ»، فَاضْرِبُوهُ تِسْعَةً وَ ثَلاثینَ سَوْطاً(2);

هر کس به برادر مسلمان خود یکى از جملات بالا را بگوید، باید او را سى و نه تازیانه زد.»

3ـ اسحاق بن عمّار از امام هفتم(علیه السلام) در مورد شخصى که با حیوانى آمیزش کرده بود چنین روایت مى کند:

«اِنْ کانَتِ الْبَهیمَةُ لِلْفاعِلِ ذُبِحَتْ، فَاِذا ماتَتْ اُحْرِقَتْ بِالنّارِ وَ لَمْ یُنْتَفَعُ بِها وَ ضُرِبَ هُوَ خَمْسَةٌ وَ عِشْرینَ سَوْطاً رُبْعُ حَدِّ الزّانى(3);

اگر حیوان مذکور متعلّق به خود آن شخص باشد، باید کشته شود، و پس از مرگ لاشه آن را سوزانده، تا هیچ استفاده اى از آن نبرند، و فاعل بیست و پنج ضربه شلاّق، یک چهارم حدّ زنا، تعزیر مى شود.»

4ـ محمّد بن مسلم از امام باقر(علیه السلام) پرسید:

اگر مردى با همسرش در حال عادت ماهانه (از طریق متعارف) آمیزش کند، چه حکمى دارد؟ امام در پاسخ فرمودند:

«یَجِبُ عَلَیْهِ فى اسْتِقْبالِ الْحَیْضِ دینارٌ، وَ فِى اسْتِدْبارِه نِصْفُ دینار. قالَ: جُعِلْتُ فِداکَ یَجِبُ عَلَیْهِ شَىْءٌ مِنَ الْحَدِّ؟ قالِ: نَعَمْ، خَمْسٌ وَ عِشْرُونَ سَوْطاً...(4);

اگر در روزهاى اوّل عادت باشد کفّاره اش یک دینار، و در روزهاى پایانى نصف دینار کفّاره آن است. عرض کردم: جانم به فدایت باد، آیا مجازاتى هم دارد؟ امام فرمود: بیست و پنج تازیانه نیز مى خورد.»

5ـ امام صادق(علیه السلام) در پاسخ سؤال مفضّل بن عمر در مورد زن و شوهرى که در حال روزه (ماه رمضان) آمیزش کرده بودند، فرمود:

«اِنِ اسْتَکْرَهَها فَعَلَیْهِ کَفّارَتانِ وَ اِنْ کانَتْ طاوَعَتْهُ فَعَلَیْهِ کَفّارَةٌ وَ عَلَیْها کَفّارَةٌ، وَ اِنْ کانَ اَکْرَهَها فَعَلَیْهِ ضَرْبُ خَمْسینَ سَوْطاً نِصْفُ الْحَدِّ وَ اِنْ کانَتْ طاوَعَتْهُ ضُرِبَ خَمْسَةٌ وَ عِشْرینَ سَوْطاً، وَ ضُرِبَتْ خَمْسَةٌ وَ عِشْرینَ سَوْطاً(5); اگر شوهر زنش را مجبور کرده باشد، باید دو کفّاره روزه را بجا آورد، و پنجاه تازیانه نیز مى خورد، و چنانچه این کار با موافقت زوجه صورت گرفته هر کدام یک کفّاره دارند، و بیست و پنج تازیانه نیز مى خورند.»

6ـ ابو مخلد سراج از امام صادق(علیه السلام) چنین نقل مى کند:

«قَضى اَمیرُالْمؤْمِنینَ(علیه السلام) فى رَجُل دَعا آخَرَ اِبْنَ المَجْنُونَ. فَقالَ لَهُ الاْخَرُ اَنْتَ ابْنُ الْمَجْنُونِ، فَاَمَرَ الاَْوَّلَ اَنْ یُجَلِّدَ صاحِبَهُ عِشْرینَ جَلْدَة وَ قالَ: اِعْلَمْ اِنَّهُ مُسْتَعْقِبٌ مِثْلَها عِشْرینَ. فَلَمّا جَلَّدَهُ اَعْطى الْمَجْلُودَ السَّوْطَ فَجَلَّدَهُ عِشْرینَ نَکالا یَنْکُلُ بِهِما(6);

حضرت على(علیه السلام) در مورد شخصى که دیگرى را «فرزند دیوانه» خوانده بود، و طرف مقابل نیز همین جمله را به وى گفته بود چنین قضاوت کرد: به شخص اوّل دستور داد که دیگرى را بیست ضربه تازیانه بزند. ضمن این که به وى گوشزد کرد همین مجازات در انتظار تو نیز مى باشد. پس از این که مجازات انجام شد، حضرت تازیانه را به شخص دوم سپرد، و او نیز بیست شلاّق بر بدن شخص اوّل نواخت.»

7ـ عبداللّه بن سنان در مورد دو مردى که در یک بستر خوابیده بودند، از امام صادق(علیه السلام) چنین نقل مى کند:

«یُجْلَدانِ غَیْرَ سَوْط واحِد(7); مجازات آنها نود و نه تازیانه است.»

8ـ منصور بن حازم از امام صادق(علیه السلام) مى پرسد:

مرد مسلمان متأهّلى بدون اجازه همسر مسلمانش، با زنى از اهل کتاب ازدواج مى کند، حکمش چیست؟ امام در پاسخ مى فرماید:

«یُفَرَّقُ بَیْنَهُما. قالَ قُلْتُ: فَعَلَیْهِ اَدَبٌ؟ قالَ: نَعَمْ اِثْنا عَشَرَ سَوْطاً وَ نِصْفٌ ثُمْنُ حَدِّ الزّانى...(8);

آن دو باید از هم جدا شوند. منصور بن حازم مى گوید: عرض کردم آیا مجازاتى هم دارد؟ امام فرمود: بله، 81 حدّ زنا، یعنى 5/12 تازیانه بر بدن او نواخته مى شود.»

9ـ طبق روایتى، امام على(علیه السلام) مردى را دستگیر کرد که مشغول تمتّعات جنسى (بدون آمیزش) با زن بیگانه اى بود. آن مرد را نود و هشت تازیانه زد.(9)

10ـ موسى بجلى از امام صادق(علیه السلام) نقل مى کند که حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) مرد و زن نامحرمى را در خانه اى که هیچ کس دیگر در آنجا نبود دستگیر نموده، و نود و نه، یا نود و هشت تازیانه بر آنها جارى کرد.(10)

11ـ طبق برخى روایات شخصى که در ماه رمضان شرب خمر کرده، علاوه بر حدّ شرب خمر، بیست تازیانه جهت هتک حرمت ماه مبارک خورده است(11).

12ـ طبق برخى روایات شخصى که به دیگرى بگوید: «اى یهودى» مستحق 20 تازیانه است(12).

13ـ اگر شخصى دیگرى را با جمله: «یا مخنث» خطاب کند، نیز 20 تازیانه مى خورد(13).

14ـ کسى که در ماه رمضان، بدون عذر شرعى روزه اش را افطار کند 39 تازیانه مى خورد(14).

15ـ چنانچه شخصى از اهل کتاب مسلمانى را قذف کند، علاوه بر حدّ قذف، هفتاد و نه ضربه شلاّق نیز به عنوان تعزیر بر وى جارى مى گردد(15).

خلاصه این که در این گروه از روایات، که منحصر به آنچه ذکر شد نمى باشد، در مورد برخى از مصادیق تعزیر اعداد خاصّى دیده مى شود.

اکنون باید گروههاى چهارگانه روایات را با هم بسنجیم، تا حکم نهایى روشن شود.

1. وسائل الشیعه، جلد 18، ابواب حدّ القذف، باب 4، حدیث 19.

2. مستدرک الوسائل، جلد 18، ابواب حدّ القذف، باب 18، حدیث 3.

3. وسائل الشیعه، جلد 18، ابواب نکاح البهائم، باب 1، حدیث 1.

4. وسائل الشیعه، جلد 18، ابواب بقیّة الحدود، باب 13، حدیث 1.

5. وسائل الشیعه، جلد 18، ابواب بقیّة الحدود، باب 12، حدیث 1.

6. وسائل الشیعه، جلد 18، ابواب حدّ القذف، باب 19، حدیث 3.

7. وسائل الشیعه، جلد 18، ابواب حدّ الزنا، باب 10، حدیث 18.

8. وسائل الشیعه، جلد 18، ابواب حدّ الزنا، باب 49، حدیث 1.

9. الفقه على المذاهب الاربعه، جلد 5، صفحه 404.

10. علل الشرایع، باب 326، حدیث 19.

11. مستدرک الوسائل، جلد 18، ابواب حدّ المسکر، باب 7، حدیث 1 و 2 و 3، و باب 9، حدیث اوّل.

12. مستدرک الوسائل، جلد 18، ابواب حدّ القذف، باب 18، حدیث 9.

13. السنن الکبرى، جلد 8، صفحه 253.

14. مستدرک الوسائل، جلد 18، ابواب بقیّة الحدود، باب 8، حدیث اوّل.

15. وسائل الشیعه، جلد 18، ابواب حدّ القذف، باب 17، حدیث 3.