1ـ در کتاب ریاض مى خوانیم:
«و یثبت هذا الفعل بشهادة عدلین او الاقرار مرتین بلاخلاف لما مر فى نظائره، و لو قیل یکفى الاقرار مرة کما علیه الاکثر کان حسناً(1);
تعزیرات با شهادت دو عادل،یا دو بار اقرار مجرم به اتّفاق علما ثابت مى شود، و اگر گفته شود که یک بار اقرار نیز کافى است، همان گونه که اکثر فقها آن را انتخاب کرده اند، نظریّه خوبى است.»
ابتداى کلام صاحب ریاض با انتهاى سخنش تضادّى ندارد; زیرا کسى که معتقد به کفایت یک اقرار باشد، بدون شک دو بار اقرار را نیز کافى مى داند، و اجماع فقها بر کفایت دو بار اقرار است، نه وجوب آن.
2ـ آیة الله خوئى مى فرماید:
«الظاهر انه یثبت بالاقرار و لو مرة واحدة(2);
ظاهراً تعزیر با یک بار اقرار ثابت مى گردد.»
خلاصه این که در مورد اقرار دو نظریّه وجود دارد، ولى مشهور آن است که باید دو بار باشد.