با توجّه به این که برخورد با افراد مذکور، که طبق فرمان پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) صورت پذیرفته بود، نوعى تعزیر محسوب مى شود، ذکر داستان آنها خالى از فایده نیست. به این داستان توجّه کنید:

جنگ تبوک از غزواتى بود که در خارج از شبه جزیره عربستان رخ داد، و از جنگهاى مهم شمرده مى شد. سه نفر از مسلمانان، یعنى «کعب بن مالک» و «مرارة بن ربیع» و «هلال بن امیّة» بر اثر تنبلى، نه نفاق و بى ایمانى، از همراهى سپاه اسلام خوددارى نموده، امّا زود به اشتباه خود پى بردند. هنگامى که سپاه اسلام به مدینه بازگشت آن سه نفر نادم و پشیمان به خدمت پیامبر(صلى الله علیه وآله) رسیدند، تا عذر خواهى کنند. امّا پیامبر از آنها اعراض کرد، و سخنى با آنها نگفت. به مسلمانان نیز دستور داد که با آنان سخن نگویند.

از آنجا که پیامبر اسلام دستور اعراض و قطع رابطه موقّت را صادر کرد، این کار نوعى تعزیر شمرده مى شود، و جزء مراتب نهى از منکر محسوب نمى گردد. به هر حال همه مردم، حتّى بچّه ها و زنان، با آنها ترک معاشرت کردند. تا آنجا که همسران آن سه نفر خدمت پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله)رسیده، و وظیفه خویش را در برابر شوهرانشان پرسیدند، پیامبر خدا به آنها نیز دستور اعراض و کناره گیرى داد. با اجراى دستور حضرت محمد(صلى الله علیه وآله)زمین با همه گستردگى اش بر آنها تنگ شد، و مجبور به ترک مدینه، و سکونت در بیابان گردیدند. همسرانشان برایشان غذا مى آوردند، ولى بدون این که با آنان سخنى بگویند، به مدینه باز مى گشتند. آنان با خود گفتند: «حال که پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) و مسلمانان، و حتّى اعضاى خانواده از ما کناره گیرى کرده اند، خوب است ما هم از یکدیگر جدا شویم.» سپس هر کدام به سمتى رفته، و در گوشه اى سکنى گزیدند. این وضع پنجاه روز ادامه داشت، و هر یک از آنان در خلوت و تنهایى خویش، به توبه و تضرّع و ابتهال مشغول بود. تا این که بالاخره خداوند توبه آنها را پذیرفت، و آیه 118 سوره توبه در مورد آنان نازل شد. در آیات مذکور مى خوانیم:

و همچنین آن سه نفر که (از شرکت در جنگ تبوک) بازماندند، (و مسلمانان با آنان قطع رابطه کردند،) تا آن حد که زمین با همه وسعتش بر آنها تنگ شد; (حتّى) در وجود خویش، جایى براى خود نمى یافتند; (در آن هنگام) دانستند پناهگاهى از خدا جز به سوى او نیست; سپس خدا رحمتش را شامل حال آنها نمود، (و به آنان توفیق داد) تا توبه کنند; (که) خداوند بسیار توبه پذیر و مهربان است.»

(شرح بیشتر آیه مذکور و دنباله ماجراى متخلّفان جنگ تبوک را در تفسیر نمونه ذیل آیه مذکور مطالعه فرمایید.)

نتیجه این که: دورى و ترک معاشرت، که در این آیه شریفه آمده، نوعى تعزیر محسوب مى شود; تعزیرى مفید و مؤثّر، و اى کاش این نوع تعزیر، که هزینه آن کم و نتیجه اش چشمگیر و فراوان است، در جامعه امروزى نیز اجرا مى شد.