منظور از تعزیرات تعلیقى آن است که قاضى با توجّه به عوامل تخفیف و تشدید مجازات در مجرم، حکم وى را صادر کند; مثل این که او را به پنجاه ضربه شلاّق، یا یک سال زندان، یا فلان مبلغ محکوم نماید، ولى آن را معلّق بر ارتکاب مجدّد جرم، و عدم توبه بعد از مدّت معیّنى مثلا یک سال کند، و اگر پس از آن مدّت توبه نکرد و مجددّاً مرتکب جرم شد، آنگاه دستور اجراى مجازات را صادر کند، در غیر این صورت مجازات لغو گردد.

آیا چنین تعزیرى از دیدگاه شرع مقدّس اسلام مشروع است؟

ظاهراً این نوع مجازات نیز اشکالى ندارد; زیرا با ماهیّت تعزیر ـ که شرح آن گذشت ـ سازگار است. چون حقیقت تعزیر باز داشتن تکرار جرم، و تأدیب مجرم مى باشد، و براى رسیدن به این منظور لازم است از آسانترین روشها استفاده گردد. بنابراین هرگاه تعزیر تعلیقى مؤثّر در حال مجرم باشد، و او را از تکرار گناه باز دارد، بدون شک این کار جایز، بلکه به مقتضاى قاعده «الاسهل فالاسهل» واجب مى باشد.

به تعبیر دیگر، اگر یقین یا ظنّ قوى حاصل شود که مجرم با تعزیر تعلیقى، دست از معصیت مى شوید، این کار جایز است; بلکه در این صورت تعزیر قطعى جایز نمى باشد. همان گونه که اگر با یک سال زندان تنبیه مى شود و جرم را تکرار نمى کند، جایز نیست وى را به بیش از یک سال محکوم کرد.