در این مورد سه نظریّه وجود دارد:
1ـ حاکم شرع بطور مطلق حقّ عفو دارد; چه در جرائمى که جنبه حقوق الله دارد، یا حقوق النّاس، و چه این که با اقرار ثابت شود، یا از طریق بیّنه، یا علم قاضى باشد.
2ـ محدوده عفو حاکم شرع در مجازاتهاى تعزیرى، جرائمى است که جنبه حقوق الله دارد. مانند مقدّمات زنا (مثل خوابیدن زن و مرد اجنبى در بستر واحد، و تقبیل و مانند آن.)
3ـ حاکم شرع در صورتى حقّ عفو دارد که جرم با اقرار متّهم ثابت گردد.