سپس قرآن مجید در ادامه این بحث مى افزاید:
«(ثُمَّ أَتْبَعَ سَبَباً * حَتّى إِذا بَلَغَ بَیْنَ السَّدَّیْنِ وَجَدَ مِنْ دُونِهِما قَوْماً لایَکادُونَ یَفْقَهُونَ قَوْلاً * قالُوا یا ذَا الْقَرْنَیْنِ إِنَّ یَأْجُوجَ وَ مَأْجُوجَ مُفْسِدُونَ فِی الاْ َرْضِ فَهَلْ نَجْعَلُ لَکَ خَرْجاً عَلى أَنْ تَجْعَلَ بَیْنَنا وَ بَیْنَهُمْ سَدّاً * قالَ ما مَکَّنِّی فِیهِ رَبِّی خَیْرٌ فَأَعِینُونِی بِقُوَّة أَجْعَلْ بَیْنَکُمْ وَ بَیْنَهُمْ رَدْماً * آتُونِی زُبَرَ الْحَدِیدِ حَتّى إِذا ساوى بَیْنَ الصَّدَفَیْنِ قالَ انْفُخُوا حَتّى إِذا جَعَلَهُ ناراً قالَ آتُونِی أُفْرِغْ عَلَیْهِ قِطْراً * فَمَا اسْطاعُوا أَنْ یَظْهَرُوهُ وَ مَا اسْتَطاعُوا لَهُ نَقْباً * قالَ هذا رَحْمَةٌ مِنْ رَبِّی فَإِذا جاءَ وَعْدُ رَبِّی جَعَلَهُ دَکّاءَ وَ کانَ وَعْدُ رَبِّی حَقّاً);
(باز) از اسباب مهمى (که در اختیار داشت) استفاده کرد. * (و همچنان به راه خود ادامه داد) هنگامى که کنار آن دو (کوه) قومى را یافت که هیچ سخنى را نمى فهمیدند (و زبانشان مخصوص خودشان بود)! * (آن گروه با اشاره به او) گفتند: «اى ذو القرنین! (قوم) یأجوج و مأجوج در این سرزمین فساد مى کنند; آیا ممکن است ما هزینه اى براى تو قرار دهیم، که میان ما و آنها سدّى ایجاد کنى»؟! * ذوالقرنین گفت: «آنچه پروردگارم در اختیار من گذارده، بهتر است; (از آنچه پیشنهاد مى کنید; کافى است) مرا با نیرویى یارى دهید، تا میان شما و آنها سدّ محکمى قرار دهم! * قطعات بزرگ آهن برایم بیاورید (و روى هم بچینید)»! تا وقتى که میان دو کوه را پوشانید، گفت: «(در اطراف آن آتش بیفروزید، و در آن بدمید»! (آنها دمیدند) تا آتش قطعات آهن را سرخ کرد، گفت: (اکنون) «مس مذاب برایم بیاورید تا بر روىِ آن بریزم (و شکافهاى آن را پر کنم»! * (سرانجام چنان سدّى ساخت) که آنها [ = طایفه یأجوج و مأجوج] قادر نبودند از آن بالا روند; و نمى توانستند سوراخى در آن ایجاد کنند. * (آنگاه) گفت:«این از رحمتى از جانب پروردگار من است! و هنگامى که وعده پروردگارم فرا رسد، آن را در هم مى کوبد; و وعده پروردگارم حق است»!
