از نظر اسلام اصل و اساس بر صلح، و جنگ بر خلاف اصل و یک استثنا است. زیرا جنگ خسارات و ضایعات جبران ناپذیرى دارد، که آثار آن گاه تا صد سال ادامه دارد. ما صلح را به حالتى تشبیه مى کنیم که راننده دقیق و منضبطى در حال سلامتى و روى حساب و کتاب رانندگى مى کند و صحیح و سالم به مقصد مى رسد، امّا حالت جنگ همانند یک تصادف شدید است که دست و پاى راننده شکسته، چشمش پاره شده، دندانهایش ریخته، و بدنش کوفته شده، به گونه اى که گاه آثار آن چهل پنجاه سال همراه او خواهد بود، مخصوصاً در عصر و زمان ما که ضایعات آن بسیار شدیدتر است.
طبق آنچه در تاریخ آمده در تمامى جنگهاى اسلامى زمان پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله)کشته ها به هزار نفر نمى رسد، امّا از جنگ جهانى اوّل 10 میلیون کشته و 10 میلیون ناقص العضو به جاى مانده، و سوغات جنگ جهانى دوّم 30 میلیون کشته و 30 میلیون ناقص العضو بوده، و اگر خداى ناکرده جنگ جهانى سوم رخ دهد آمار تلفات از صد میلیون خواهد گذشت! آرى جنگ بلاى عجیبى است، و ضایعات جبران ناپذیرى دارد.
آنها که مکرّر ملّتها را تهدید به جنگ مى کنند بسیار نادانند. نگاهى به کشور جنگ زده عراق بیندازید، همه چیز به هم ریخته است، نه امنیّت نه آب آشامیدنى به مقدار لازم، نه برق کافى، و هر روز بر آمار کشته ها و مجروحان و ناقص العضوهاى آنان اضافه مى شود. به همین دلیل اسلام به شدّت با جنگ مخالف و طرفدار صلح است، و تا زمانى که جنگ بر ما مسلمانان تحمیل نشود پایبند به صلح هستیم، امّا اگر متجاوزى جنگ را بر ما تحمیل کند کوتاه نمى آییم و مردانه مى جنگیم.
