به مناسبت بحث «تحریم جنگ در ماههاى حرام» لازم است «دیدگاه اسلام را در مورد جنگ و صلح» با استفاده از آیات قرآن هر چند بصورت کوتاه و فشرده بدانیم. و این بحث به دو علّت ضرورت دارد:
1ـ غربى ها، مخصوصاً ارباب کلیسا و سردمداران مسیحیّت، براى دور نگه داشتن مردم از اسلام، و به خاطر ترس از جذب شدن مردم به آیین مشحون از رحمت و عاطفه اسلام، همواره به دروغ تبلیغ مى کنند که: «اسلام دین جنگ و خشونت است، و در سایه شمشیر پیشرفت کرده است!» در حالى که با استفاده از آیات قرآن خلاف این مطلب را ثابت خواهیم کرد. کشورهاى بزرگ اسلامى مانند اندونزى و مالزى و دیگر کشورهاى اسلامى شرق آسیا در حالى به اسلام گرویدند که پاى یک سرباز اسلام به آنجا نرسید، بلکه با دریافت معارف قوى دین اسلام با آغوش باز آن را پذیرفتند. خلاصه این که: براى خنثى کردن این تبلیغات مسموم و دروغین، لازم است دیدگاه اسلام را با استفاده از متون اوّلیه دینى در مورد جنگ و صلح بیان کنیم.
2ـ افکار و اعمال و روش غلط و ناصحیح برخى از مسلمانان، و به تعبیر صحیح مسلمان نماها، ما را به سوى این بحث سوق مى دهد. آرى کارهاى خلاف و افکار غلط وهّابى هاى سلفى متعصّب، که اسلام را دین خشونت و جنگ معرّفى کرده، ضرورت این بحث را بیش از پیش روشن مى سازد. ضربه اى که این گروه نادان و متحجّر به اسلام زده اند در تمام طول تاریخ اسلام بى سابقه است. اسلام مى گوید اگر حتّى با کفّار مى جنگید در ماههاى حرام از جنگ دست بکشید. آیا ترورهاى وهّابى ها در عراق آتش بس دارد؟ آیا آنها براى قطع خونریزى مسلمانان حرمت ماههاى حرام را نگه داشته اند؟!
مطابق نکته اوّل، تبلیغات دشمن ضرورت بحث از دیدگاه اسلام پیرامون جنگ و صلح را روشن مى سازد و نکته دوم اعمال و کردار گروه اندکى از مسلمان نماها این مطلب را ضرورى مى کند.
