بادها دو خاصیّت مهم دارند که تنها در سایه نظم امکان پذیر است:
1ـ نخست این که ابرهاى پراکنده را جمع کرده، و دریایى از آب را در دل آسمان بالاى سر ما متمرکز مى کند، سپس به فرمان خداوند این دریاى آب را به سمت سرزمینهاى خشک و نیازمند آب به حرکت درمى آورد، و ابرها در آن مناطق همچون آبیارى قطره اى که ضرر و خسارت کمترى براى خاک سطح زمین به همراه دارد، به شکل باران فرو مى فرستد.
آیا تبخیر و بالا بردن آب دریاها کم قدرتى است؟ آیا نگه داشتن دریایى از آب در آسمان و بالاى سر انسانها کار کوچکى است؟ آیا حرکت دادن ابرها به سمت سرزمینهاى خشک و فرو فرستادن آن به شکل باران کم قدرتى است؟ و آیا تمام این امور جز در سایه نظم و انضباط امکان پذیر است؟
2ـ دومین خاصیّت بادها ـ مخصوصاً در زمانهاى قدیم که بشر هنوز انرژى بخار را در اختیار نگرفته بود ـ حرکت کشتیها به وسیله بادهاى منظّم موجود در دریاست. ناخداى کشتى با آگاهى و اطّلاع کافى از زمان وزش بادها، بادبان کشتیها را در مسیر وزش باد قرار داده، و مسافران و بارهاى خود را به مقصد حمل مى کرد. اگر نظم حاکم بر وزش بادها نبود، استفاده از کشتیهاى بادبانى نیز امکان نداشت.