قماربازان حرفه اى در نهایت یا دیوانه گردیده، و یا مبتلا به بیماریهاى عصبى مى شوند. چون دائماً در حال هیجانند، و فشار آنها بالا و پایین مى رود. آنها چه ببرند و چه ببازند فشارشان تغییر مى کند و لذا مبتلا به انواع بیماریها مى شوند، و سرانجامِ برخى از آنان خودکشى است. کسى که شب هنگام با ثروتى کلان وارد قمارخانه مى شود، و صبح هنگام بدون یک ریال پول خارج مى شود، چاره اى جز خودکشى نمى بیند.

بعضى از قماربازان نه تنها تمام اموال، بلکه ناموس خویش را در قمار مى بازند! در روایتى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم:

«کانَتْ قُرَیْشُ تُقامِرُ الرَّجُلَ فى اَهْلِه وَمالِهِ; در عصر جاهلیّت بعضى از مردم بر سر مال و نوامیس خود قمار مى زدند!».(1)

اسلام در چنان محیط فاسدى حکم تحریم قمار را صادر کرد. آیا این حکم دینى معجزه نیست؟ به آمارى در مورد ضررهاى مختلف قمار توجّه کنید:

90% از جیب برى ها، 50% جرائم مختلف، 10% مفاسد اخلاقى، 30% طلاقها، 40% نزاعهاى خونین، 5% خودکشى ها و انتحارها توسّط آلودگان به قمار صورت مى گیرد! و عجیب این که دنیاى امروز قمار را به رسمیّت شناخته، و در فرانسه شهرى هست به نام شهر قماربازان، که از همه جاى دنیا به آنجا رفته، قماربازى مى کنند. امّا اسلام تمام انواع قمار را تحریم کرده است; حتّى گردوبازى بچّه ها که در آن برد و باخت گردو انجام مى شود.(2) چون بچّه هاى گردوباز، نه کار تولیدى انجام مى دهند و نه توزیعى و نه خدماتى.

اسلام هر نوع شرط بندى را که در آن برد و باخت مالى باشد حرام کرده است، ولى در دو مورد اجازه برد و باخت مالى داده است. زیرا در آن دو مورد هدف

1. بحارالانوار، ج 79، ص 234، ح 11 و 12.
2. میزان الحکمه، ج 8، ص 3485، باب 3419، ح 17103.