روایات اسلامى سرشار از سفارشات مختلف نسبت به یتیمان و کودکان بى سرپرست است، که نمونه هایى از آن ذکر مى شود. توجّه فرمایید:
1ـ پیامبر گرامى اسلام حضرت محمّد(صلى الله علیه وآله) فرمودند:
«مَنْ کَفَّلَ یَتیماً وَکَفَّلَ نَفَقَتَهُ کُنْتُ اَنَا وَهُوَ فِى الْجَنَّةِ کَهاتَیْن; من و کسى که سرپرستى یتیمى را بر عهده بگیرد و مخارجش را تأمین نماید، در بهشت همچون دو انگشت سبابه و اشاره در کنار هم هستیم».(1)
بسیارى از انسانها ممکن است بر اثر اعمال صالح و شایسته اى که در دنیا داشته اند بهشتى شوند، امّا هر بهشتى سعادت همجوارى حضرت رسول(صلى الله علیه وآله) را نخواهد داشت. ولى سرپرست ها و کفالت کنندگان یتیمان آنقدر محترم و مقرّبند که در بهشت در کنار حضرت رسول(صلى الله علیه وآله) هستند. و چه افتخارى از این بالاتر!
2ـ حضرت على(علیه السلام) پس از آن که فرق مبارکش با شمشیر زهرآلود پست ترین انسان ها شکافته شد، و در بستر شهادت قرار گرفت، سفارشاتى به حسن و حسین(علیهما السلام) و دیگر فرزندان و تمام خاندان و کسانى که وصیّت نامه اش را مى خوانند کرد، که بخشى از این وصایا با جمله «اللّه اللّه» شروع شده، و اوّلین سفارش آن در مورد یتیمان است. سپس در مورد «همسایگان»، «قرآن»، «نماز»، «کعبه» و «جهاد» سفارش مى فرماید. به سفارش آن حضرت در مورد ایتام توجّه کنید:
«اَللّهَ اَللّهَ فِى الاَْیْتامِ، فَلا تَغْبُوا اَفْواهَهُمْ، وَلا یُضَیَّعُوا بِحَضْرَتِکُم; خدا را! خدا را! در مورد یتیمان، نکند آنها گاه سیر و گاه گرسنه بمانند. نکند آنها در حضور شما بر اثر عدم رسیدگى از بین بروند!».(2)
3ـ در روایت دیگرى از حضرت رسول(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم:
«اِنَّ فِى الْجَنَّةِ داراً یُقالُ لَهُ دارُ الْفَرَحِ لا یَدْخُلُهُ اِلاّ مَنْ فَرَّحَ یَتامَى الْمُؤْمِنینَ; در بهشت قصرى وجود دارد که نام آن قصر شادى است، تنها کسانى که در دنیا ایتام مؤمنین را خوشحال کرده اند حق ورود به آن قصر را دارند».(3)
1. سفینة البحار، ج 8، ص 740.
2. نهج البلاغه، نامه 47.
3. میزان الحکمه، ج 11، باب 4237، ح 22883.
