اسلام مى گوید درآمد باید به واسطه یک کار مفید باشد. و کار مفید سه رقم است: 1ـ کارهاى تولیدى 2ـ کارهاى توزیعى 3ـ و کارهاى خدماتى; کشاورزى، دامدارى، تولیدات صنعتى و مانند آن کارهاى تولیدى هستند.
تجارى که کالاهاى تولید شده را از تولیدکنندگان خریده و به دست فروشندگان جزء مى رسانند، تا آنها به دست مشتریان برسانند عهده دار قسم دوم کارهاى مفید هستند. زیرا همه مردم نمى توانند به کارخانه هاى تولیدى و دامداریها و مزارع کشاورزى مراجعه کرده و نیازهاى خود را تهیه کنند، و لذا تجّار و فروشندگان عهده دار این کار مى شوند.
اطبّا، پرستاران، رانندگان، مأموران نظافت و مانند آنها، کارهاى خدماتى انجام مى دهند. و کار هر سه گروه مفید و سودمند است.
امّا کسى که قمار مى زند و در قمار مبالغ هنگفتى را مى برد و طرف مقابل را به خاک سیاه مى نشاند، چه کار مفیدى انجام داده است؟! چنین شخصى نه تنها کار مفیدى نکرده، بلکه مرتکب کار شیطانى و زشت شده، و مشمول آیه شریفه 29 سوره نساء است. توجّه فرمایید:
«(یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لاَ تَأْکُلُوا أَمْوَالَکُمْ بَیْنَکُمْ بِالْبَاطِلِ إِلاَّ أَنْ تَکُونَ تِجَارَةً عَنْ تَرَاض); اى کسانى که ایمان آورده اید! اموال یکدیگر را در میان خود به باطل (و از طرق نامشروع) نخورید; مگر این که تجارتى با رضایت طرفین شما انجام گیرد».
نتیجه این که قمار کار مفیدى نیست، بلکه اکل مال بالباطل، و لذا حرام است.
