به هر حال، پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم) پس از تصفیه لازم، با قواى خود که هفتصد نفر بودند به پاى کوه احد رسید و بعد از اداى نماز صبح، صفوف مسلمانان را آراست; «عبداللّه بن جُبَیْر» را با پنجاه نفر از تیراندازان مأمور ساخت در دهانه شکاف کوه قرار گیرند و به آنها تأکید کرد که در هر حال از جاى خود تکان نخورند و پشت لشگر را حفظ کنند و فرمود حتّى اگر ما دشمن را تا مکّه تعقیب کنیم و یا اگر دشمن ما را شکست داد و ما را تا مدینه مجبور به عقب نشینى کرد باز هم از سنگر خود دور نشوید(1)!
از آن طرف، ابوسفیان، خالد بن ولید را با دویست سرباز زبده، مراقب این گردنه کرد و دستور داد در کمین باشید تا وقتى که سربازان اسلام از این درّه کنار بکشند، آنگاه بلافاصله لشگر اسلام را پشت سر مورد حمله قرار دهید.