بدتر از این که بگوییم علم وطن دارد این شعار است که «مذهب» نیز وطن دارد. این نظریه مصیبت بار بدنبال آن است که به دور مذهب حصار زمینى بکشد. برخى مى گویند: «ایرانى، مذهب ایرانى مى خواهد!» چون اسلام از میان عربها برخاسته به درد همین عربها مى خورد. پیغمبر اسلام عرب بود. قرآن به زبان عربى است. کعبه، قبله مسلمانها، در کشور عربى است. بنابراین اسلام یک دین عربى است و ما به یک دین ایرانى احتیاج داریم. براى ما بهتر این است که از یک مذهب ایرانى تبعیت کنیم. همان «یزدان» و همان «اهریمن» را از قبرستان فراموشى بیرون کشیده و ویرانه هاى «آتشکده ها» را مرمت کرده، دست به دامان «امشا سپندان» شویم.
از هر چه که بگذریم ما ایرانى هستیم و حس «ناسیونالیسم» در ما قوى است و در دنیا به وطن پرستى مشهور هستیم! بدبختى در این است که این طرز تفکر در میان تحصیل کرده ها دیده مى شود. برخى اهل اندیشه و فرهنگ، در این مرز و بوم و بر اثر چنین تصوراتى، اصرار دارند تدریس زبان عربى در مدارس حذف شود. چنین تلاشهایى از آثار بیمارى نژادى و قومى مشهور به «ناسیونالیسم» است.
دیده مى شود کتابهاى زیادى براى زنده کردن آیین زرتشت نوشته مى شود. نویسندگان چنین کتابهایى سعى دارند با تلاش بسیار لکه «دوگانه پرستى»38 را از دامان این آیین پاک کنند.
این اندیشه مثل این است که بگوییم حاضر نیستیم در بیماریهاى عفونى از پنى سیلین استفاده کنیم، زیرا کاشف آن دکتر «فلمینگ39» یک نفر اسکاتلندى است. ایرانى دواى ایرانى مى خواهد! به همین صورت هم ایرانى مذهب ایرانى مى خواهد.
این افراد توجه ندارند که نه مذهب و نه علم هیچ کدام وطن ندارند. همه بندگان خداوند در پیشگاه او یکسانند و بین سیاه و سفید و ایرانى غیر ایرانى تفاوتى نیست. اساساً در جهان یک دین بیشتر وجود ندارد و خداوند با یک زبان با همه بندگان خود صحبت مى کند. این ما هستیم که روى چهار وجب خاک مرزها را کشیده ایم و با سیم هاى خاردار از هم جدا شده ایم و با گوشهاى متفاوتى به سخن خداوند گوش مى دهیم.
قرآن مجید به صراحت این طرز تفکر را از خصلتهاى دوران جاهلیت مى داند و مى فرماید:
«ولو نزّلناه على بعض الاعجمین. فقرأه علیهم ما کانوا به مومنین; اگر قرآن را بر پیغمبرى غیر از نژاد عرب فرستاده بودیم و بر آنها مى خواند، هرگز به آن ایمان نمى آوردند.»
بنابراین چنین طرز فکرى عین ارتجاع و بازگشت به جاهلیت است.
این که برخى از افراد مذکور، تحصیل کرده هستند به اصل ارتجاعى بودن موضوع لطمه اى وارد نمى کند. اینان در جایى تحصیل کرده اند و در رشته هاى خود اطلاعاتى دارند اما در اندیشه دینى و تصور خود از مفاهیم دین یک نگرش ارتجاعى در پیش گرفته اند. به هر حال طرح این موضوع به این خاطر بود که اگر در مطالب آینده بحثى درباره دوگانه پرستى در ایران قدیم مطرح شد، روح زودرنج ناسیونالیستهاى ما آزرده خاطر نشود و ما را معذور دارند!
