اگر به خاطر داشته باشید، پیشتر بحث مفصلى درباره تشبیه و قیاس طرح کردیم. تشبیه به طور خلاصه به این صورت است: «به همان انداره که شناختِ اصل ذات خداوند از طریق آثار او در سرتاسر جهان یعنى همین موجودات مشهود آسان است، شناخت صفات او به این طریق مشکل است. میل ما به مقایسه بین صفات او و دیگر موجودات خطرناکترین عامل گمراهى از شناخت صحیح صفات الهى است که باید از آن پرهیز کرد.»
بسیارى از خداپرستان در همین بحث نفى جسمانیت و عوارض و
مشخصات جسم از خداوند به گمراهى افتاده اند چون متوجه خطر مقایسه و تشبیه نبوده اند. آنان براى خود خدایى ساخته اند که هیچ چیز از مخلوقات عاجز و ناتوان، کمتر ندارد.
عده اى او را در آسمان و روى ابرها جاى داده اند و به این
ترتیب «مکان داشتن» که از خواص جسم است را هم براى آن ذات متعال قائل شده اند.
یهودیان و مسیحیان او را از آسمان هم پایین آورده و گاهى در باغ عدن جاى مى دهند. به زعم آنان، او در این باغ تاریخى همراه بانسیم صبحگاهى و در خیابانهاى ظریف و زیبا و با صفاى آن خرامان خرامان گردش مى کند!22
گاه او را در «بلوطستان مصرى» به اتفاق دو نفر دیگر (یا خداوندان سه گانه!) بر در خیمه ابراهیم(علیه السلام) ظاهر مى سازند که بنا به تقاضاى بنده اش ابراهیم(علیه السلام) فرود آمده است. ابراهیم(علیه السلام) قدرى آب آورده و پایش را مى شوید و غذاى چرب و نرم و لذیذ مفصلى که مرکب از «کره و شیر و گوشت گوساله و نان» است برایشان مى آورد و آنان تناول مى کنند و در زیر سایه درخت مى آرمند!23
گاه نیز او را در سرزمین «فنوئیل» نازل کرده و به جنگ با یعقوب مى فرستند. قابل توجه است که دراین جنگ خداوند هر چه مى کوشد بر یعقوب قهرمان پیروز شود نمى تواند و فقط با خواهش و تمنا و مهارت مخصوصى، خود را از چنگ یعقوب نجات مى دهد.24
به این صورت است که آنان در کتابهاى فعلى خود یعنى تورات و انجیل عوارض مختلف جسمانى براى خداوند قائل شده اند. خدایى که آنان تصور کرده اند همچون انسانهاى دیگر مى خورد، مى خوابد و دست و پایش را مى شویند و...!
