معروف است که «علم» وطن ندارد. وطن نداشتن علم به این معنى است که از هر کجا برخیزد و به هر کجا برود همان جا وطن اوست. علم در هر جایى احترام یکسانى دارد. از نظر یک دانشمند واقعى قضایاى علمى و اکتشافات آن در هر جایى که اتفاق افتد، براى تمام انسانها «آشنا» است و بیگانه و اجنبى ندارد.

برخى افراد «علم نما» سعى دارند براى علم وطن و حد و مرز ترسیم کنند. اینان روى کشفیّاتى که هم وطنان خود انجام مى دهند تعصب خاصى اعمال مى کنند و در برابر آثار علمى دیگران یک موضع منفى مى گیرند. این موضوع به خصوص در نوشته هاى «کمونیستها» دیده مى شود. اینان در برابر نظرات دانشمندان به اصطلاح بورژوازى (سرمایه دارى) یک نوع قیافه منفى از خود نشان داده و با سردى به آنها نگاه مى کنند.

براى مثال در مجله «دنیا»، یکى از نوشته هاى دکتر آرانى و همکاران او چنین برخوردى با نظریّه نسبیت اینشتن انجام مى دهد. به خاطرم هست نویسنده یا نویسندگان رساله مزبور اظهار عقیده کرده اند که نظریه نسبى «اینشتن» آن قدر ارزشى ندارد که دانشمندان «بورژوازى» به آن نسبت مى دهند. البته چنین برخوردهایى صرفاً ناشى از تعصب گروهى مى باشد، یک نظریه علمى ربط و دخلى به کشورى که در آن مطرح مى شود ندارد.

* * *