به طور کلى مى توان سه روش متداول را در میان دانشمندان علاقه مند به مباحث صفات الهى ذکر کرد. نخست روش فلاسفه است، سپس عالمان علم کلام (علم عقاید و مذاهب) و بالاخره اهل حدیث هم به نوبه خود راه سومى را طى کرده اند.
قصد و آرزوى ما این است بدون تایید یک روش در برابر روش دیگر، بگونه اى مسیر خود را انتخاب کنیم که از هر سه روش سود بریم. باید پذیرفت در هر سه روش مزایا و نقاط ضعفى وجود دارد و قصد ما این است که با بهره مندى از مزایاى این روشها، سعى کنیم تا آنجا که مقدور است از نقاط ضعف آنها دور شویم.
براى چنان هدفى باید سعى کرد با به هم آمیختن سه روش به گونه اى، حد اعتدال را بین آنها به دست آوریم. به نظر ما چنین کارى به حقیقت نزدیک تر است. اگر در چنین کارى توفیق حاصل شود. جاى بسى شکر و سپاس از خداوند متعال است که توانسته ایم به روشى صحیح به اندازه توانمان از صفات ذات پاکش آگاهى یابیم.
از سوى دیگر لازم به ذکر است که سعى ما در این کتاب بر پرهیز از اصطلاحات غامض و پیچیده کلامى و فلسفى بوده است. قصد داریم به گونه اى بحث کنیم که مطلب براى افراد نا آشنا به اصطلاحات فلسفى و کلامى نیز روشن و واضح باشد.
باید اقرار کرد که استفاده از اصطلاحات هر علم باعث فهم دقیق تر و روشن ترى از مسئله مورد بحث مى شود اما چنان نیست که بدون اصطلاحات نیز نتوان به فهمى واضح دست یافت. این موضوع با توجه به سوء استفاده برخى افراد از اصطلاحات علمى، صحیح به نظر مى آید. امروزه افرادى هستند که «اصطلاحات علمى» را از مسیر اصلى خود منحرف ساخته اند و به صورت گنگ و مبهمى در آورده و بکار گیرى الفاظ را، به صورت یک بازى تبدیل کرده اند که هیچ مفهوم روشنى از آنها برنیاید. به همین دلیل گاه استفاده از «اصطلاحات علمى» نه تنها به حل مطلب کمکى نمى کند بلکه کار را مشکل تر نیز مى کند.
