برخى مواقع بر ما ایراد مى گیرند که چرا شما در نوشته هاى خود به آیین یهودیت و مسیحیت خرده مى گیرید؟ مگر اینها ادیان الهى نیستند؟ مگر کتابهاى آنها آسمانى نیستند؟ آیا «عیسى بن مریم(علیه السلام)» و «موسى بن عمران(علیه السلام)» پیامبران برگزیده خداوند نبوده اند؟
در جواب مى توان گفت باید بین دو چیز فرق گذاشت. یک چیز این واقعیت است که خداوند این دو بزرگوار را براى هدایت بشر فرستاده و آنان حاملین صادق وحى براى امت خود بودند. در این مورد هیچ گونه شک و شبهه اى نداریم و هرگز در صدق گفتار این دو پیامبر بزرگ و درستى «آیین اصلى آنها» تردیدى نداریم. اما این که اکنون دو کتاب به نامهاى تورات و انجیل در دست داریم چیز دیگرى است. ما در این دو کتاب به مطالبى بر مى خوریم که هیچ عقل سلیمى نمى تواند باور کند از سوى خدا فرستاده شده است.
گذر زمان و دخالتهاى نارواى افراد نادان و بى اطلاع آنچنان تعالیم آسمانى این دو کتاب را دچار موهومات و خرافات کرده که چهره واقعى اش به کلى مخدوش و دگرگون شده است. در طبیعت نیز آب باران به صورت قطراتى بسیار شفاف و دل انگیز فرو مى ریزد. اگر این قطرات در مسیر خود از زمینى آلوده بگذرد و مواد خارجى کثیف و متعفن به آن اضافه شود یا در گودالى راکد بماند و به باتلاقى تبدیل شود، در این صورت دیگر آن شفافیت و گوارایى اولیه را نخواهد داشت و به سمّى مهلک مبدل مى شود. در واقع تعالیم آسمانى پیامبران نیز دچار چنین وضعیتى شده اند. آن تعالیم نورانى در سرزمین مغزهاى آلوده افراد خرافى و نادان، مبدل به آیین و رسومى گمراه کننده شده است. آیین فعلى یهود و مسیحیت از این قبیل است.
ما در بحث «طرق شناسایى پیامبران» خواهیم دید که براى شناسایى تعالیم الهى پیامبران از تعالیم مجعول بشرى راهها و معیارهایى وجود دارد. بى شک مطالعه محتویات آنها و تأمل در مطالب این تعالیم مى تواند به خوبى این دو نوع راه را به ما نشان دهد.
گاه مى شود با مطالعه چند جمله از گفتار و تعلیمات پیامبران الهى به چنان موجى از قدرت شگرف «ایمان» دست یافت که تأثیر آن از مشاهده هر معجزه اى قوى تر است. در پرتو این ایمان است که به خوبى مى توان تشخیص داد این تعلیمات زاییده بشر نیست. در اینجاست که دانشمندان مى گویند: تشخیص صدق گفتار فرستادگان واقعى براى اهل تأمل و تفکر امرى ساده و آسان است و براى مردم عادى مشکل.32
از حساس ترین مباحثى که این اختلافِ در گفتار پیامبران الهى و تخیلات زاییده فکر کوته نظران را نشان مى دهد همین بحث صفات الهى است.
به طور اجمالى توانستیم در مباحث گذشته خدایى را که تورات معرفى مى کند بشناسیم. او «هم جسم است و هم مکان دارد. دست و پا و چشم و گوش دارد. مانند ما مى خورد، مى خوابد و راه مى رود. حسد و ترس دارد. گاه پیروز مى شود و گاه شکست مى خورد. گاه خسته مى شود و گاه سرنشاط است. بى گدار به آب مى زند و بعد پشیمان مى شود و بالاخره گاهى مواقع او را غافلگیر مى کنند و به این خاطر تصمیم مى گیرد براى آینده احتیاط لازم را از دست ندهد!»
بهتر است پنجاه باب از سفر پیدایش را که مورد قبول تمام یهودیان و مسیحیان جهان است مطالعه کنید تا هم این مطلب برایتان اثبات شود و هم این که به خیلى مطالب دیگر دست یابید.
اما در این سو، قرآن کریم خداوند را چگونه معرفى مى کند؟ به طور خلاصه مى توان نظر قرآن را به این صورت بیان کرد:
«و هو الله فى السموات و فى الارض; او مکان و محل خاصى ندارد بلکه همه جا، چه در آسمان و چه در زمین هست»
«اینما تولّوا فثم وجه الله; به هر طرف رو کنیم خداوند در آنجاست»
«هو معکم اینما کنتم; او در همه جا با ماست»
«و نحن اقرب الیه من حبل الورید; به ما از خود ما نزدیکتر است»
«و هو الذى فى السماء اله و فى الارض اله; معبود حقیقى در همه جا اوست»
«لا تدرکه الابصار و هو یدرک الابصار; با هیچ چشمى دیده نمى شود ولى او همه را مى بیند»
«لم یلد و لم یولد; نه پدر دارد و نه فرزند»
«و ما کان الله لیعجزه من شیى فى السموات و لا فى الارض; همه چیز در برابر اراده او سهل و آسان است»
«و ما یعزب عن ربک من مثقال ذره فى الارض و لا فى السماء; هیچ موضوعى در سر تا سر زمین و آسمانها بر او مخفى نیست»
نکته قابل توجه در مورد این بیانات قرآن کریم زمان نزول آیات قرآن است. باید به یاد داشته باشیم که قرآن کریم در چه زمانه اى و در بین چه مردمى نازل شده است. قرآن در بین مردمى با شدّتِ عصبیّتِ قومى و قبیله اى، غرق در اوهام و خرافات و درگیر و در آیینهایى مشرکانه و رفتارى بدوى نازل شد. با توجه به تاریخ نزول قرآن و مطالبى که بیان کرده، دیگر هر شخص منصفى مى تواند قضاوت کند این کتاب نمى تواند زاییده فکر بشر باشد و باید از منبع علم فوق بشرى الهام گرفته باشد.
