به صورت معمول صفات خداوند را به دو دسته تقسیم مى کنند: «صفاتى ثبوتى»، «صفات سلبى».

قسمت اول صفاتى هستند که جنبه اثباتى دارند یعنى خداوند آنها را داراست. این صفات را «صفات ثبوتیه» یا «صفات جمال» مى نامند زیرا ذات الهى آراسته به این صفات است. قسمت دوّم صفاتى هستند که کاملا جنبه نفى دارند، و ذات خداوند از آنها منزه شده است این صفات را «صفات سلبیه» یا «صفات جلال» مى گویند چون ذات اقدس خداوندى از آنها پیراسته است. ما به دو دلیل بحث از صفات جلال (صفات سلبى) را در ابتدا مطرح مى کنیم:

1- درک این صفات براى ما آسان تر است.

2- اساس استدلال بسیارى از صفات جمال (صفات ثبوتى) بر آنها گذارده شده است. بعضى از دانشمندان علم عقاید معتقدند; بازگشت تمام صفات ثبوتى به صفات سلبى است. به عقیده اینان، ما از صفات آن ذات بى پایان جز یک سلسله صفاتى که عموماً جنبه منفى دارند چیزى درک نمى کنیم.8 در نتیجه وقتى مى گوییم: «خداوند داناست»، ما از آن چیزى جز این نمى فهمیم که «او نادان نیست» و صفات ثبوتى دیگر نیز به همین صورت است. در مباحث آینده روشن خواهد شد که این یک نظر افراطى و نادرست است و ما به راستى مى توانیم از صفات ثبوتى ذات اقدس الهى مفاهیم روشن مشخصى داشته باشیم.