مسأله 1985ـ هرگاه کسى بر دیگرى حقّى داشته باشد (مثلاً طلبى یا قصاصى یا دیه اى یا حقّ دیگرى) یا ادّعاى حقّى کند که دعوى او قابل قبول باشد چنانچه انسان ضامن شود که صاحب حق یا مدّعى، شخص متّهم را رها کند و هر وقت او را خواست به دست او بسپارد این قرار داد را «کفالت» و به کسى که ضامن این کار مى شود «کفیل» گویند.
مسأله 1986ـ کفالت را مى توان با صیغه لفظى ادا کرد، مثلاً کفیل به طلبکار بگوید من ضامنم هر وقت بدهکار را بخواهى به دست تو دهم و طلبکار هم قبول نماید، یا کارى انجام دهند که معنى این صیغه لفظى را برساند خواه از طریق امضاء سندى باشد یا غیر آن، کفالت صحیح است.