مسأله 879ـ قیام یعنى ایستادن، در دو جاى نماز، واجب و رکن است: هنگام گفتن تکبیرة الاحرام و قیام قبل از رکوع که آن را «قیام متّصل به رکوع» گویند، ولى قیام در موقع خواندن حمد و سوره و همچنین بعد از رکوع واجب است امّا رکن نیست.
مسأله 880ـ هرگاه رکوع را فراموش کند و بعد از حمد و سوره بنشیند و یادش بیاید که رکوع نکرده باید بایستد و به رکوع رود و اگر به حالت خمیدگى به رکوع برگردد نماز او باطل است زیرا قیام متّصل به رکوع را به جا نیاورده است.
مسأله 881ـ در موقع قیام نباید بدن و پاها را حرکت دهد و به طرفى خم شود یا به جایى تکیه کند، ولى اگر از روى ناچارى باشد مانعى ندارد.
مسأله 882ـ هرگاه در حال قیام براى حمد و سوره از روى فراموشى بدن و پاها را حرکت دهد یا به طرفى خم شود نماز باطل نیست، امّا اگر در موقع تکبیرة الاحرام و قیام متّصل به رکوع باشد، بنابر احتیاط واجب باید نماز را تمام کند و اعاده نماید.
مسأله 883ـ هرگاه در موقع قیام روى یک پا بایستد نمازش اشکال دارد، ولى لازم نیست سنگینى بدن را بطور مساوى روى هر دو پا قرار دهد.
مسأله 884ـ اگر پاها را بيش از اندازه باز بگذارد بطورى که از شکل ايستادن بيرون رود نمازش باطل است، مگر اين که ناچار باشد.
مسأله 885ـ هرگاه در نماز مى خواهد کمى جلو یا عقب رود یا بدن را کمى به طرف راست و چپ حرکت دهد باید چیزى نگوید ولى «بِحَوْلِ اللّهِ وَ قُوَّتِهِ اَقُومُ وَ اَقْعُدُ» را باید در حال برخاستن بگوید.
مسأله 886ـ در موقع ذكرهاى واجب نماز نيز بايد بدن آرام باشد، بلكه باید در ذكرهاى مستحب که محل معینی در نماز دارد، نيز اين معنى رعايت شود. البته اگر رعایت نکند کار خلافی مرتکب شده ولی نمازش صحیح است.
مسأله 887ـ هرگاه در حال حرکت بدن ذکر بگوید مثلاً موقع رفتن به رکوع یا در حال رفتن به سجده تکبیر آن را بگوید مانعی ندارد، به شرط این که قصدش مطلق ذکر باشد، یعنى نه آن تکبیر مخصوصى که مثلاً قبل از سجده در حال ایستادن گفته مى شود، بلکه از آنجا که ذکر خدا در هر جاى نماز خوب است تکبیر مى گوید.
مسأله 888ـ هرگاه در موقع قرائت حمد و سوره یا تسبیحات بى اختیار بقدرى حرکت کند که از حال آرام بودن بدن خارج شود و یا مثلاً در میان جمعیّت باشد و به او تنه بزنند و او را حرکت دهند احتیاط واجب آن است که بعد از آرام گرفتن بدن آنچه را در حال حرکت خوانده دوباره بخواند.
مسأله 889ـ هرگاه در بین نماز از ایستادن عاجز شود باید بنشیند و اگر از نشستن هم عاجز شود باید بخوابد، ولى تا بدنش آرام نگرفته باید چیزى نخواند.
مسأله 890ـ کسى که نمى تواند ایستاده نماز بخواند باید بنشیند، ولى اگر بتواند بایستد و به عصا یا دیوار و مانند آن تکیه کند، یا پاهایش را از هم دور بگذارد باید ایستاده نماز بخواند، مگر این که فوق العاده براى او زحمت داشته باشد، همچنین مادام که مى تواند نشسته نماز بخواند هرچند به چیزى تکیه کند باید خوابیده نماز نخواند و هرگاه نتواند باید به پهلوى راست بخوابد، بطورى که جلو بدن او رو به قبله باشد و اگر نتواند به پهلوى چپ و اگر آن هم ممکن نیست به پشت بخوابد بطورى که کف پاهاى او رو به قبله باشد.
مسأله 891ـ کسى که مى تواند قسمتى از نماز را ایستاده بخواند واجب است آن مقدار را بایستد و بقیّه را بنشیند و اگر نتوانست بخوابد.
مسأله 892ـ هرگاه کسى بر اثر ناتوانى نماز را خوابیده بخواند، اگر در بین نماز بتواند بنشیند باید آن مقدار را که مى تواند، بنشیند و یا اگر مى تواند برخیزد و همچنین کسانى که نشسته نماز مى خوانند و در اثناء نماز توانایى ایستادن پیدا مى کنند باید بایستند، ولى تا بدن آرام نگرفته است چیزى نخوانند.
مسأله 893ـ کسى که احتمال مى دهد تا آخر وقت بتواند ایستاده نماز بخواند بنابر احتیاط واجب در اوّل وقت نماز نخواند.
مسأله 894ـ هرگاه توانایى بر ایستادن دارد امّا مى داند یا احتمال عقلائى مى دهد که براى او ضرر داشته باشد، یا بیمارى اش طولانى مى شود، یا مثلاً زخم یا شکستگى استخوان او دیر التیام پیدا مى کند، باید نشسته نماز بخواند و اگر آن هم ضرر دارد خوابیده نماز بخواند.
مسأله 895ـ شایسته است در حال ایستادن بدن را راست نگه دارد، شانه ها را پایین بیندازد، دستها را روى رانها بگذارد، انگشتها را به هم بچسباند، سنگینى بدن را بطور مساوى روى دو پا بیندازد و به محل سجده نگاه کند و با خضوع و خشوع باشد، مردان کمى پاها را باز بگذارند و زنان به هم بچسبانند.
