مسأله 23ـ آب کر بنابر احتیاط واجب مقدار آبى است که اگر در ظرفى که طول و عرض و عمق آن هرکدام سه وجب ونیم است بریزند، آن ظرف را پرکند، یا وزن آن 384 کیلوگرم (384 لیتر) باشد و معیار در وجب، وجبهاى متوسّط است.

مسأله 24ـ اگر عین نجس مانند بول و خون در آب کر بریزد نجس نمى شود، مگر این که رنگ، یا بو یا مزه آن تغییر کند.

مسأله 25ـ اگر چیزى که نجس شده (مانند لباس و ظرف) در آب کر بشویند، پاک مى شود.

مسأله 26ـ هرگاه رنگ و بو و طعم آب کر به واسطه غیر نجاست تغییر کند، نجس نمى شود ولى خوب است از هرگونه آب آلوده اجتناب گردد.

مسأله 27ـ هرگاه عین نجس (مانند خون) به آبى که بیشتر از کر است برسد و قسمتى از آن را تغییر دهد چنانچه باقیمانده به اندازه کر یا بیشتر است، فقط آن قسمت که تغییر کرده نجس مى شود و الاّ تمام آن نجس خواهد شد.

مسأله 28ـ هرگاه چیز نجس را زیر شیرى که متّصل به کر است بگیرند، آبى که از آن مى ریزد پاک است، مگر این که بو یا رنگ یا طعم نجاست به خود گیرد.

مسأله 29ـ آبى که به اندازه کر یا بیشتر بوده، چنانچه شک کنیم از کر افتاده حکم آب کر را دارد و بعکس، اگر آبى کمتر از کر بوده و شک داریم کر شده، حکم آب کمتر از کر را دارد.

مسأله 30ـ کُر بودن آب را از دو راه مى توان شناخت: نخست این که خود انسان یقین پیدا کند و دیگر این که لااقل یک نفر عادل خبر دهد.