مسأله 497ـ مسّ بدن مرده اى که تمام آن سرد نشده موجب غسل نیست، هرچند محلّ مس سرد شده باشد، همچنین مسّ بدن میّت بعد از تمام شدن غسلهاى سه گانه او، غسل ندارد.
مسأله 498ـ هرگاه موى خود را به بدن میّت بزند، یا دست به موى میّت برساند، احتیاط واجب آن است که غسل کند.
مسأله 499ـ اگر کسى بچّه سقط شده اى را که چهارماه او تمام شده مس کند، غسل بر او واجب است اگر کمتر از چهار ماه تمام باشد، احتیاط مستحب غسل است.
مسأله 500ـ هرگاه بچّه چهارماهه اى یا بیشتر مرده به دنیا بیاید، مادر او بنابر احتیاط واجب باید غسل مسّ میّت کند.
مسأله 501ـ هرگاه بچّه اى بعد از مردن مادر به دنیا بیاید، احتیاط واجب آن است که بعد از بلوغ، غسل مسّ میّت کند.
مسأله 502ـ بچّه نابالغ یا دیوانه هرگاه مسّ میّت کند، بعد از بلوغ یا عاقل شدن غسل بر او واجب مى شود اگر کودک ممیّز غسل کند، غسل او صحیح است.
مسأله 503ـ هرگاه از بدن زنده یا مرده اى که غسلش نداده اند قطعه اى که داراى استخوان است جدا شود (مثلاً یک دست و یا حتّى یک انگشت) هر کس آن را مس نماید، باید غسل مسّ میّت کند، امّا اگر استخوان نداشته باشد غسل واجب نیست، همچنین براى مسّ استخوان تنها یا دندان که از مرده یا زنده جدا شده غسل لازم نیست.
مسأله 504ـ غسل مسّ میّت مثل غسل جنابت است و کفایت از وضو نیز مى کند، هرچند احتیاط مستحبّ آن است که وضو بگیرد.
مسأله 505ـ اگر چند میّت را مس کند، یا یک میّت را چند بار مس نماید، یک غسل براى همه کافى است.
مسأله 506ـ کسى که غسل مسّ میّت بر او واجب شده، مى تواند به مسجد برود و سوره هایى که سجده واجب دارد بخواند و با همسر خود نزدیکى نماید، ولى براى نماز و مانند آن باید غسل کند، یعنى کسى که غسل مسّ میّت بر او است مانند کسى است که وضو ندارد.
