مسأله 552ـ بعد از تمام شدن غسل، واجب است میّت را «حَنُوط» کنند، یعنى به محلهاى هفتگانه سجده (پیشانى، کف دستها، سر زانوها و سر دو انگشت بزرگ پاها) کافور بمالند و احتیاط آن است مقدارى از کافور روى این اعضا بگذارند و باید کافور، پاک و مباح و تازه باشد، بطورى که عطر معمولى خود را حفظ کند.

مسأله 553ـ احتیاط آن است که اوّل کافور را به پیشانى میّت بمالند، بعد به اعضاى دیگر و این کار قبل از کفن کردن، یا در اثناى آن باشد، نه بعد از آن.

مسأله 554ـ کسى که براى حج یا عمره احرام بسته است اگر از دنیا برود حنوط و هیچ بوى خوش دیگرى براى او جایز نیست.

مسأله 555ـ زنى که شوهرش مرده و هنوز در عدّه وفات است، حرام است خود را خوشبو کند، ولى اگر بمیرد حنوط او واجب است.

مسأله 556ـ احتیاط آن است که میّت را با مشک و عنبر و عطرهاى دیگر خوشبو نکنند، حتّى براى حنوط، اینها را با کافور مخلوط ننمایند.

مسأله 557ـ اگر کافور به اندازه غسل و حنوط نباشد بنابر احتیاط واجب غسل را مقدّم دارند و اگر براى هفت عضو نرسد پیشانى را مقدم دارند.

مسأله 558ـ شایسته است قدرى تربت حضرت سیّدالشّهداء(علیه السلام) را با کافور مخلوط کنند، امّا بقدرى زیاد نباشد که آن را کافور نگویند.

مسأله 559ـ مستحبّ است دو چوب تر و تازه در قبر همراه میّت بگذارند، خواه داخل کفن باشد یا بیرون آن.