مسأله 1127ـ اگر اوّل مى خواهد به محلّى که کمتر از هشت فرسخ است برود ودر وسط راه یا پس از رسیدن به آن مقصد قصد کند مسافرت خود را ادامه دهد بطورى که مجموع مسافرت او هشت فرسخ باشد، چون از اوّل قصد نداشته باید نماز را تمام بخواند، ولى اگر در اثنا، یا پس از رسیدن به مقصد قصد کند از آنجا هشت فرسخ یا بیشتر برود، نماز او شکسته است.

مسأله 1128ـ کسى که به دنبال گمشده اى مى رود و نمى داند چه مقدار باید برود تا مقصود خود را پیدا کند، باید نماز را تمام بخواند، ولى در برگشتن چنانچه تا وطن یا محل اقامتش هشت فرسخ یا بیشتر باشد نماز او شکسته است.

مسأله 1129ـ کسى که قصد هشت فرسخ دارد باید نمازش را شکسته
بخواند، هرچند هر روز مقدار کمى راه برود ولى به اندازه اى باشد که به او
مسافر گویند.

مسأله 1130ـ کسى که اختیارش در سفر با دیگرى است مانند پسرى که با پدر خود مسافرت مى کند، چنانچه بداند سفر پدرش هشت فرسخ است باید نماز را شکسته بخواند، حتّى اگر کسى را به اجبار به جایى مى برند (مانند زندانى) و بداند مسافت او هشت فرسخ یا بیشتر است همین حکم را دارد، مگر این که احتمال عقلایى بدهد که پیش از رسیدن به چهار فرسخ از آنها جدا مى شود و برمى گردد.