مسأله 200ـ اگر پاى انسان یا ته کفش او بر اثر راه رفتن روى زمین نجس، نجس شود با راه رفتن روى زمین پاک، یا کشیدن بر زمین، پاک مى شود، به شرط این که زمین پاک و خشک باشد و عین نجاست زایل گردد و نیز باید زمین خاک، یا سنگ، یا آجر فرش، یا سیمان و یا مانند آن باشد. امّا با راه رفتن روى فرش و حصیر و سبزه، کف پا و ته کفش نجس، پاک نمى شود.
مسأله 201ـ هرگاه روى زمینى که با چوب فرش شده راه برود پاک شدن کف پا و ته کفش نجس مشکل است، ولى با راه رفتن روى آسفالت پاک مى شود.
مسأله 202ـ براى پاک شدن کف پا و ته کفش اگر مختصرى راه برود یا پا را بر زمین کشد کافى است، ولى بهتراست لااقل پانزده ذراع (تقریباً 5/7 متر) راه برود.
مسأله 203ـ لازم نیست کف پا و یا ته کفش، تر باشد، بلکه اگر خشک هم باشد با راه رفتن پاک مى شود، وجود رطوبت غیر مسرى در زمین نیز ضرر ندارد.
مسأله 204ـ مقدارى از اطراف پا و کفش که با راه رفتن روى زمین آلوده نجس مى شود آن هم اگر به زمین برسد پاک مى گردد، ولى پاک شدن کف دست یا زانوى کسى که با دست و زانو راه مىورد محلّ اشکال است و همچنین پاهاى مصنوعى و ته عصا و نعل چهارپایان و چرخ اتومبیل و مانند اینها.
مسأله 205ـ ذرّات کوچکى از نجاست که جز با آب، پاک نمى شود هرگاه در کف پا یا ته کفش باقى بماند ضررى ندارد، همچنین باقى ماندن بو و رنگ.
مسأله 206ـ داخل کفش به واسطه راه رفتن پاک نمى شود و پاک شدن کف جوراب به واسطه راه رفتن نیز محلّ اشکال است، مگر این که جوراب چرمى و مانند آن باشد که به جاى کفش از آن استفاده شود.
