مسأله 774ـ در شش صورت اگر بدن یا لباس نمازگزار نجس باشد نماز او صحیح است:

1ـ در جایى که به واسطه زخم یا جراحت و دمل، لباس یا بدن به خون آلوده شده باشد.

2ـ در جایى که خون موجود در لباس یا بدن کمتر از درهم باشد (درهم تقریباً به اندازه یک «بند انگشت» اشاره است).

3ـ هرگاه لباسهاى کوچک مانند جوراب و عرقچین او نجس باشد.

4ـ محمول متنجّس.

5ـ لباس زنى که پرستار بچّه است.

6ـ در جایى که ناچار است با بدن یا لباس نجس نماز بخواند. مثلا در جایى گرفتار شده که لباس او نجس است و قابل تبدیل نیست یا وقت براى تطهیر آن تنگ است در اینجا از باب ضرورت نماز در لباس نجس صحیح است.
شرح اینها در مسائل آینده خواهد آمد.

مسأله 775ـ اوّل هرگاه در بدن یا لباس نمازگزار خون زخم یا جراحت یا دمل باشد اگر به گونه اى است که آب کشیدن بدن یا لباس، کار مشکلى است تا وقتى که زخم یا جراحت و دمل خوب نشده مى تواند با آن نماز بخواند، همچنین است چرکى که با خون بیرون مى آید، یا دوایى که روى زخم مى گذارند و نجس مى شود، ولى اگر زخم بزودى خوب مى شود و شستن خون آن از لباس یا بدن آسان است باید آن را آب کشد.

مسأله 776ـ جایى از لباس یا بدن که با زخم فاصله دارد اگر با آن نجس شود باید آن را آب بکشد، مگر جاهایى که معمولاً خون از زخم به آنجا سرایت مى کند.

مسأله 777ـ هرگاه به آسانى مى تواند زخم را پانسمان کند و از سرایت خون به سایر بدن یا لباس جلوگیرى کند باید این کار را انجام دهد.

مسأله 778ـ هرگاه زخم داخل بینى یا دهان باشد و خونى از آن به بدن یا لباس رسد احتیاط واجب آن است که با آن نماز نخواند، خون بواسیر نیز اگر از داخل بدن باشد همین حکم را دارد.

مسأله 779ـ کسى که بدنش زخم است اگر در لباس یا بدن خود خونى ببیند و نداند از آن زخم است یا خون دیگر نماز خواندن با آن مشکل است.

مسأله 780ـ اگر چند زخم در بدن وجود دارد و بطورى نزدیک هم است که یک زخم حساب مى شود تا وقتى که همه خوب نشده است نماز خواندن با آنها اشکال ندارد، ولى اگر به اندازه اى از هم دور است که هر کدام یک زخم حساب مى شود، هر کدام خوب شود باید بدن و لباس را از خون آن آب بکشد.

مسأله 781ـ دوم از موارد عفو، خون کمتر از درهم است (تقریباً به اندازه ­ی یک بند انگشت اشاره) است که اگر در لباس یا بدن نمازگزار باشد، نماز خواندن با آن جایز است به شرط این که از خون حیض یا نفاس و استحاضه و خون سگ و خوک و مردار و حیوان حرام گوشت و خون کافر نباشد (بنابر احتیاط واجب).

مسأله 782ـ هرگاه خون در چند جاى لباس یا بدن پراکنده باشد اگر مجموع آن کمتر از درهم (تقریباً به اندازه­ی یک بند انگشت اشاره) است براى نماز ضررى ندارد..

مسأله 783ـ هرگاه لباس داراى آستر است اگر خون به آستر نیز سرایت کند هر کدام خون جداگانه اى حساب مى شود، ولى در پارچه اگر زیاد ضخیم نباشد و از یک طرف به طرف دیگر سرایت کند، پشت و روى آن یکى محسوب مى شود.

مسأله 784ـ خونى که کمتر از مقدار درهم است هرگاه بدون شستن از لباس زایل شود جاى آن نجس است، ولى براى نماز اشکالى ندارد.

مسأله 785ـ اگر خونى که در لباس است کمتر از درهم باشد و نجاست دیگرى مانند بول روى آن بریزد نماز خواندن با آن جایز نیست.

مسأله 786ـ سوم از موارد عفو، لباسهاى کوچک نمازگزار است، مانند عرقچین و جورابى که نمى توان با آن عورت را پوشانید، اگر نجس باشد نماز با آنها صحیح است و همچنین انگشتر و عینک که نجس شده است.

مسأله 787ـ چهارم، هرگاه دستمال یا لباس نجسى که مى توان با آن عورت را پوشانید در جیب نمازگزار باشد نماز او صحیح است و همچنین سایر اشیاء نجس، ولى احتیاط مستحب اجتناب از آن است.

مسأله 788ـ پنجم، زنى که پرستار بچّه است و نمى تواند براى نماز به آسانى لباس طاهر تهیّه کند، هرگاه در شبانه روز یک مرتبه لباس خود را بشوید مى تواند با آن نماز بخواند، هرچند لباسش با بول بچّه نجس شود، ولى احتیاط آن است که لباس خود را براى اوّلین نمازى که به جا مى آورد آب بکشد.

مسأله 789ـ هرگاه بتواند با وسایلى (مثلاً با پوشکهاى معمولى) جلو سرایت نجاست بچّه را بگیرد باید چنین کند و نیز اگر لباسهاى متعدد دارد باید از لباس پاک استفاده کند.