مسأله 337ـ وضو براى شش چیز واجب است:
1ـ نماز واجب (غیر از نماز میّت)
2ـ سجده و تشهّد فراموش شده.
3ـ طواف واجب (باید توجّه داشت طوافهایى که جزء حج یا عمره است طواف واجب حساب مى شود هرچند اصل حج و عمره مستحب باشد).
4ـ هرگاه نذر یا عهد کرده، یا قسم خورده که وضو بگیرد و با طهارت باشد.
5ـ هرگاه نذر کرده جایى از بدن خود را به خطّ قرآن برساند (در صورتى که این نذر شرعاً رجحان داشته باشد مثل این که مى خواهد از روى احترام خطّ قرآن را ببوسد).
6ـ براى آب کشیدن قرآنى که نجس شده یا بیرون آوردن آن از محل آلوده، هرگاه مجبور باشد دست یا جاى دیگر بدن خود را به خطّ قرآن برساند.
مسأله 338ـ تماسّ بدن با خطّ قرآن براى کسى که وضو ندارد حرام است، ولى ترجمه قرآن به زبانهاى دیگر این حکم را ندارد.
مسأله 339ـ هرگاه دیوانه یا بچّه اى بدون وضو دست به خطّ قرآن مى زند جلوگیرى او واجب نیست، امّا اگر کارى کنند که بى احترامى به قرآن باشد باید از آنها جلوگیرى کرد.
مسأله 340ـ کسى که وضو ندارد حرام است اسم خداوند متعال را که به هر زبانى نوشته شده باشد مس نماید (بنابر احتیاط واجب ) و مسّ اسم مبارک پیامبر(صلى الله علیه وآله) و ائمّه هدى(علیهم السلام) وحضرت زهرا(علیها السلام) نیز اگر هتک حرمت و بى احترامى باشد حرام است.
مسأله 341ـ مستحبّ است انسان براى این که با طهارت باشد وضو بگیرد، خواه نزدیک وقت نماز باشد یا نه و با آن وضو، مى تواند نماز بخواند.
مسأله 342ـ هرگاه یقین دارد وقت، داخل شده و قصد وضوى واجب کند، بعد بفهمد وقت، داخل نشده بود، وضوى او صحیح است.
مسأله 343ـ وضو گرفتن در چند جا مستحبّ است: براى خواندن قرآن، براى نماز میّت و براى دعا و مانند آن و نیز مستحبّ است کسى که وضو دارد براى خواندن نماز، تجدید وضو کند و هرگاه به قصد یکى از این کارها وضو بگیرد تمام کارهایى را که مشروط به وضو است مى تواند انجام دهد.
