مسأله 1145ـ راننده ها، خلبان ها، كشتيبان ها و ساربان ها و مانند آنها كه سفر شغل آنهاست بايد نماز را تمام بخوانند، ولی در آغاز کار بنابر احتیاط مستحب، دو سه روز اوّل را جمع بخوانند.
مسأله 1146ـ كسى كه شغلش مسافرت نيست، ولى مسافرت مقدّمه شغل اوست، مانند معلّم و كارگر و كارمندى كه خودش ساكن شهرى است و همه روز براى انجام كار به نقطه ديگرى مى رود كه رفت و آمد او هشت فرسخ يا بيشتر است، بايد نماز را تمام بخواند و روزه را بگيرد، ولی در آغاز کار بنابر احتیاط مستحب، دو سه روز اوّل را جمع بخواند.
مسأله 1147ـ کسى که شغلش مسافرت است اگر براى کار دیگرى غیر از شغل خود (مثلاً براى حج یا زیارت یا مقصد دیگرى) مسافرت کند، باید مانند سایر مسافران نماز را شکسته بخواند، ولى اگر راننده اى اتومبیل خود را براى زیارت کرایه دهد و در ضمن خودش هم زیارت کند باید نماز را تمام بخواند.
مسأله 1148ـ کسانى که راهنماى حج و مدیر کاروان حجّاج و مانند آن مى باشند، در صورتى که مسافرت جزء یا مقدّمه شغل آنها محسوب شود و این کار مدّت قابل ملاحظه اى (حدود چند ماه) به طول انجامد باید نماز را تمام بخوانند.
مسأله 1149ـ کسى که در مقدارى از سال شغلش مسافرت است مثل راننده اى که فقط در تابستان یا زمستان کار رانندگى مى کند، باید در سفرى که مشغول به کارش هست نماز را تمام بخواند.
مسأله 1150ـ کسى که شغلش رانندگى داخل شهرهاست اگر اتّفاقاً به سفر خارج از شهر برود و هشت فرسخ و بیشتر باشد نمازش شکسته است، امّا کسى که هم رانندگى داخل شهر مى کند و هم راننده بیابانى است وقتى به خارج شهر مى رود نماز را باید تمام بخواند.
مسأله 1151ـ کسى که شغلش مسافرت است اگر ده روز یا بیشتر در محلّى بماند، خواه وطن او باشد یا نه، و خواه از اوّل، قصد ده روز را داشته یا نه، باید در سفر اوّل نماز را شکسته بخواند و اگر شک کند که ده روز مانده یا نه، باید نمازش را تمام بخواند.
مسأله 1152ـ کسانى که براى خود وطنى اختیار نکرده اند و به سیاحت و جهانگردى مشغولند باید نماز را تمام بخوانند.
مسأله 1153ـ کسى که شغلش مسافرت نیست، ولى در شهر یا دهى جنسى دارد که براى حمل آن مسافرتهاى پى در پى مى کند باید نماز را شکسته بخواند.
مسأله 1154ـ کسى که از وطنش صرف نظر کرده و مى خواهد وطن دیگرى براى خود انتخاب کند باید در مسافرت نماز را شکسته بخواند، مگر آن که سفرش طولانى شود و جزء افراد خانه بدوش حساب شود.
