مسأله 1662ـ در زکات قصد قربت شرط است، یعنى باید براى اطاعت فرمان خداوند متعال زکات بدهد و باید در نیّت خود معیّن کند که زکات مال است یا زکات فطره، ولى اگر زکات گندم و جو و اموال دیگرى بر او باشد لازم نیست معیّن کند چیزى را که مى دهد زکات کدام است.

مسأله 1663ـ کسى که زکات چند مال بر او واجب است اگر مقدارى زکات بدهد و نیّت هیچ کدام را نکند، چنانچه چیزى را که داده همجنس یکى از آنها باشد، زکات همان جنس حساب مى شود و اگر همجنس هیچ کدام نباشد به همه آنها قسمت مى شود، بنابراین اگر مثلاً یک گوسفند از باب زکات بدهد زکات گوسفند حساب مى شود، ولى اگر مقدارى پول نقره بدهد در حالى که بدهکار زکات گوسفند و گاو است در میان هر دو تقسیم مى گردد.

مسأله 1664ـ هرگاه کسى را وکیل کند که زکات مال او را بدهد همین اندازه که مالک نیّت داشته باشد کافى است، خواه وکیل نیّت کند یا نه، ولى اگر مالک نیّت زکات را نکرده بلکه وکالت در همه چیز به او داده باید وکیل نیّت کند.

مسأله 1665ـ اگر مالک یا وکیل او بدون قصد قربت، زکات را به فقیر دهد و پیش از آن که مال ازبین برود خود مالک نیّت قربت کند، زکات حساب مى شود.

مسأله 1666ـ هرگاه زکات را به میل خود نپردازد حاکم شرع مى تواند به اجبار از او دریافت دارد و زکات محسوب مى شود و نیّت قربت در اینجا ساقط است، ولى احتیاط آن است که حاکم شرع قصد قربت کند.