مسأله 31ـ آب قلیل آبى را گویندکه از مقدارکر کمتر باشد و از زمین نجوشد.
مسأله 32ـ هرگاه چیز نجسى به آب قلیل برسد آن را نجس مى کند (بنابر احتیاط واجب) امّا اگر از بالا بریزند، فقط آن مقدار که به نجس رسیده نجس مى شود و اگر به صورت فوّاره از پایین به بالا رود و به چیز نجسى برسد، قسمت پایین آن نجس نمى شود.
مسأله 33ـ اگر با آب قلیل پاک چیزى را که نجس شده بشویند پاک مى شود (باشرایطى که بعداً گفته خواهد شد) امّا آبى که از آن جدا مى شود و آن را «غساله» گویند، نجس است; مگر در آبى که با آن مخرج بول و مدفوع را مى شویند که با پنج شرط پاک است:
1ـ یکى از اوصاف سه گانه نجس را به خود نگرفته باشد.
2ـ نجاستى از خارج به آن نرسیده باشد.
3ـ نجاست دیگرى مانند خون یا بول همراه آن نباشد.
4ـ بنابر احتیاط واجب ذرّات مدفوع در آب پیدا نباشد.
5ـ بیشتر از مقدار معمول نجاست به اطراف مخرج نرسیده باشد، ولى پاک بودن این آب به آن معنى است که اگر به بدن و لباس ترشّح کند لازم نیست آن را آب بکشند، امّا سایر استفاده هاى آب پاک را از آن نمى توان کرد.