مسأله 1050ـ هرگاه در اثناء نماز بعد از گذشتن محل چیزى، شک کند آن را به جا آورده یا نه مثل این که بعد از داخل شدن در رکوع، شک در حمد و سوره کند و یا بعد از ورود در سجده شک در رکوع کند، در هیچ یک از این موارد نباید به شکّ خود اعتنا کند، خواه جزء بعدى رکن باشد یا غیر رکن.
مسأله 1051ـ هرگاه در آیات حمد یا سوره شک کند، مثلاً موقعى که وارد آیه دوم شده شک کند آیه اوّل را خوانده یا نه یا وارد کلمه اى از یک آیه شده، شک کند کلمه قبل را خوانده باید بنابر احتیاط برگردد و آن را به قصد قربت به جا آورد و بعد دنبال آن را ادامه دهد.
مسأله 1052ـ هرگاه بعد از رکوع یا سجود بداند ذکر واجب را گفته امّا نمى داند با شرایط و بطور صحیح انجام داده یا نه، به شکّ خود اعتنا نکند.
مسأله 1053ـ اگر در حال برخاستن شک کند تشهّد را به جا آورده یا نه یا در حالى که به سجده مى رود شک کند رکوع را به جا آورده یا نه احتیاط واجب آن است که برگردد و به جا آورد.
مسأله 1054ـ کسى که نشسته یا خوابیده نماز مى خواند هرگاه موقعى که حمد و تسبیحات مى خواند شک کند سجده یا تشهّد را به جا آورده یانه، باید اعتنا نکند، امّا اگر پیش از آن که مشغول حمد و تسبیحات شود شک کند باید به جا آورد.
مسأله 1055ـ هرگاه قبل از گذشتن محل، شک کند و برگردد و به جا آورد، بعد معلوم شود آن جزء را انجام داده بود و بار دوم اضافه بوده، اگر رکن باشد نمازش باطل مى شود و اگر رکن نباشد صحیح است.
مسأله 1056ـ هرگاه بعد از گذشتن محل، شک کند و طبق دستور، اعتنا نکرده و بگذرد، بعد متوجّه شود که آن عمل مشکوک را انجام نداده، هرگاه وارد رکن بعد نشده باید برگردد و به جا آورد و اگر وارد رکن بعد شده نمازش صحیح است، مگر آن که آن جزء مشکوکى که ترک شده رکن باشد.
مسأله 1057ـ هرگاه شک کند که «سلام» نماز را گفته یا نه یا شک کند درست گفته یا نه چنانچه وارد نماز دیگرى شده، یا مشغول کارى است که نماز را به هم مى زند،و از حال نمازگزار بیرون رفته باید به شکّ خود اعتنا نکند و اگر پیش از اینهاست باید برگردد و سلام را بگوید.
