مسأله 478ـ «مبتدئه» و «مضطربه» و «ناسیه» و زنى که «عادت عددیّه» دارد، اگر خونى ببیند که نشانه هاى حیض داشته باشد، باید فوراً عبادت را ترک کند و چنانچه بعد بفهمد حیض نبوده، باید عبادتهایى را که به جا نیاورده قضا کند، ولى اگر نشانه هاى حیض را نداشته باشد بر طبق حکم مستحاضه عمل مى کند تا ثابت شود که خون حیض است، ولى زنى که «عادت وقتیّه» یا «وقتیّه و عددیّه» دارد به محض دیدن خون در ایّام عادت، عبادت را ترک مى کند.
مسأله 479ـ زنى که داراى عادت است (خواه وقتیّه و عددیّه باشد، یا فقط عادت وقتیّه یا عادت عددیّه)، هرگاه دو ماه پشت سرهم بر خلاف عادت خود، خونى ببیند عادتش بر مى گردد به آنچه در آن دو ماه دیده است.
مسأله 480ـ زنى که معمولاً ماهى یک مرتبه خون مى بیند اگر در یک ماه دوبار خون ببیند و آن خون نشانه هاى حیض را داشته باشد، چنانچه روزهایى که در وسط پاک بوده کمتر از ده روز نباشد، باید هر دو را حیض قرار دهد.
مسأله 481ـ هرگاه سه روز یا بیشتر خونى ببیند که نشانه هاى حیض را دارد و بعد ده روز یا بیشتر خونى را ببیند که نشانه هاى استحاضه را دارد و مجدّداً خونى را ببیند که نشانه حیض را دارد، باید تمام خونهایى را که نشانه حیض داشته است حیض قرار دهد.
مسأله 482ـ هرگاه زن پیش از ده روز پاک شود و بداند که در باطن خون نیست، باید غسل کند و عبادتهاى خود را انجام دهد، اگرچه یقین داشته باشد پیش از تمام شدن ده روز دوباره خون مى بیند.
مسأله 483ـ هرگاه زن پیش از ده روز پاک شود ولى احتمال مى دهد که در باطن خون است باید به وسیله قدرى پنبه خود را امتحان کند، چنانچه پاک بود غسل کند و عبادتهاى خود را انجام دهد و اگر پاک نبود، هرچند به خونابه آلوده باشد باید مطابق احکامى که سابقاً درباره حائض گفته شد عمل نماید.
