اینکه مى گویند :
« لا تَنْظُرْ اِلى مَنْ قالَ ، بَلِ انْظُرْ اِلى ما قالَ »
به گوینده نگاه نکنید ، به سخن نگاه کنید .
مطلبى است که اجراى کامل آن در قدرت هیچکس نیست زیرا بالاخره هرکس سخن را مولود وجود گوینده مى داند ، سخن از نظر ابزار مادى همان تغییر شکل در انرژیهاى وجودى انسان است انرژى شیمیایى در سلولها به انرژى مکانیکى تبدیل مى شود و انرژى مکانیکى به انرژى صوتى .
و از نظر محتویات و مصالح معنوى مولود افکار ، تربیت ، محیط ، معلومات و صفات و حالات معنوى مى باشد .
بنابراین هر سخن همیشه رنگ گوینده را دارد و صفات گوینده اعم از روحانیت و معنویت ، یا صفات زشت و بد او را همراه مى آورد و به همین دلیل سخنى که از یک فرد با تقوا صادر مى گردد تمام دریچه هاى روح انسانى در برابر آن گشوده مى شود و تمام وجود انسان از آن استقبال مى کند .
و بعکس سخنى که از فرد ناپاک و فاسدى سر مى زند با عکس العمل منفى ناخودآگاهانه از طرف شنونده مواجه مى گردد و دریچه هاى روح بر روى آن بسته مى شود .