ولى در اینجا نکته اى است که شاید کلید حل مشکلات این بحث باشد و آن اینکه : « توریه » هر نوع اراده خلاف ظاهر نیست بلکه توریه مخصوص به مواردى است که کلام ذاتاً تاب دو معنى دارد و مى تواند قالب هریک از آن دو باشد . ولى ذهن به یکى از آن دو هنگام گفتن منصرف مى گردد مثلا جمله « اِنَّکُمْ لَسارِقُونَ ; شما دزد هستید » که به برادران یوسف گفته شد معنى ابتدایى آن همان « سرقت فعلى » است ولى تاب اراده « سرقت قبلى » ( سرقت کردن یوسف را از پدر ) نیز دارد ، منتها خلاف معنى ابتدایى آن است .
یا اینکه هنگامى که از کسى مى پرسند که این لباس را فلان کس به شما اهدا کرده ؟ او در جواب به عنوان توریه مى گوید : « خدا او را عمر دهد » ، شنونده چنین تصور مى کند که منظور گوینده این است که : « بله خدا او را عمر دهد » در حالى که چنین قصدى نداشته است .