« توریه » بر وزن « توصیه » به سخنى گفته مى شود که از ظاهر آن چیزى فهمیده مى شود در حالى که منظور گوینده چیز دیگرى است .
مشهور در میان فقهاى ما این است که در مواردى که دروغ بخاطر ضرورتى تجویز مى شود از « توریه » باید استفاده کرد و تا توریه ممکن است نباید دروغ صریح گفت .
از بعضى کلمات علماى اهل تسنن برمى آید که این موضوع در میان آنها نیز مشهور است .
و در معنى توریه چنین گفته اند : « توریه » عبارت از این است که انسان کلامى بگوید و از آن معنى مطابق واقع اراده نموده ولى آن کلام طورى است که شنونده معنى دیگرى از آن مى فهمد ، و منظور گوینده نیز همین است که در عین اراده معنى صحیح ، مخاطب چیز دیگرى بفهمد ، مثل اینکه از کسى پرسیدند : جانشین پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله وسلم) که بود ؟ گفت : « مَنْ بِنْتُهُ فِی بَیْتِهِ » « آن کس که دخترش در خانه او بود » ، شنونده چنین فکر مى کرد که منظور این است آن کس که دختر او در خانه پیامبر (صلى الله علیه وآله وسلم) بوده در حالى که منظور گوینده این بود : آن کس که دختر پیامبر (صلى الله علیه وآله وسلم)در خانه او بوده است .