در فقه اسلامى در باب جهاد بحثى تحت عنوان « مرابطه » یعنى آمادگى براى حفظ مرزهاى اسلامى در برابر هجوم احتمالى دشمنان دیده مى شود که احکام خاصى براى آن ذکر شده است .
ممکن است در نظر بعضى این موضوع به عنوان طرفدارى اسلام از وجود « مرزهاى جغرافیایى » تلقى گردد ، اما ناگفته روشن است که این موضوع تنها در صورتى است که اسلام از طرف بیگانه اى مورد هجوم واقع گردد ، ولى در صورت پیشرفت دعوت اسلامى در جهان ـ و بعبارت دیگر پیروزى طرح اسلام در دعوت خود ـ این موضوع خودبه خود منتفى خواهد گردید و قبل از آن هم مرزهاى کشور اسلام مرز فکرى و عقیدتى است نه مرز جغرافیایى و قراردادى .
و به تعبیر دیگر در داخل حوزه اسلام به هیچ وجه تقسیم بندى جغرافیایى و مرز وجود ندارد ، و در بیرون حوزه اسلام نیز تنها مرزهاى فکرى و اعتقادى آن را از دیگران جدا مى سازد .
ثالثاً ـ اسلام با معارف و احکام خود تلاش وسیعى براى ایجاد یک نقطه وحدت فکرى و به اصطلاح « وحدت ایدئولوژیکى » در میان تمام افراد بشر نموده است .
باید توجه داشت که وحدت فکرى و عقیدتى که اسلام بنیانگذار آن است بر خلاف روابط فکرى و ایدئولوژیکى احزاب سیاسى و امثال آنها که در قرون اخیر در جهان به وجود آمده اند ، مخصوص طبقه و جمعیت و ملت خاصى نیست ، مربوط به همه جامعه بشریت است .
و این یک امتیاز بزرگ براى ایدئولوژى اسلامى محسوب مى گردد که به هیچوجه رنگ منطقه اى و طبقاتى ندارد .
ولى عموم احزاب و دسته هاى سیاسى جهان و مکتبهاى فلسفى وابسته به آنها گرچه ظاهراً اساس کار خود را بر وحدت فکرى و مرامى قرار داده اند ، اما همه در این « عیب » بزرگ مشترکند که جنبه عمومى و جهانى یا از آغاز نداشته اند و یا از دست داده اند .
مثلا « حزب نازى » یا جنبش خطرناک « صهیونیسم بین الملل » گرچه به ظاهر صورت ایدئولوژیکى داشته یا دارد ، ولى در واقع حافظ منافع دسته مخصوصى بیش نیست .
در حقیقت نژاد آلمانى در حزب نازى و نژاد یهود در صهیونیسم و منافع مخصوص آنها زیربناى اصلى احزاب مزبور را تشکیل مى دهد . احزاب کمونیست جهان با اینکه مدعى جهانى بودن انترناسیونالیسم هستند امروز هیچ کدام رنگ محلى داشتن و حافظ منافع کشور خاصى بودن را کتمان نمى کنند و به همین دلیل کمونیسم در هریک از این کشورها به رنگ خاصى درآمده است ، بنابراین آنها هم طبعاً تنها مربوط به یک دسته از افراد بشر مى باشند .
شکى نیست که آنها مدعى هستند باید اصولا طبقات و مرزها را از اجتماع برچید و جامعه جهانى بدون طبقات به وجود آورد ولى در صورتى که این نقشه در خارج پیاده نشود ـ همانطور که تاکنون پیاده نشده و قراین نشان مى دهد که در آینده نیز پیاده نخواهد شد ـ عملا مدافع منافع ملت خاصى خواهند بود .
کار به صحّت و فساد این مکتبها و احزاب نداریم ، منظور توضیح این نکته است که همه آنها در این نقطه ضعف بزرگ شریکند که قدرت ندارند یک وحدت فکرى در میان همه افراد بشر از همه نژادها و همه ملتها ایجاد کنند .
ولى وحدت فکرى و عقیده اى که اسلام آن را پى ریزى نموده ، جنبه خصوصى ندارد و حتى مخصوص به پیروان اسلام هم نیست بلکه پیروان مذاهب دیگر هم مى توانند شریک باشند .
و لذا در اسلام برنامه وسیعى براى حفظ حقوق اقلیتهاى مذهبى که در محیط کشورهاى اسلامى زندگى مى کنند و دفاع از منافع آنها در نظر گرفته شده که وسعت آن با مطالعه کافى در منابع اسلامى روشن مى شود .
