گرچه از نظر حقوق اجتماعى همه افراد در برابر همه قوانین یکسانند و اصل مساوات در برابر قانون یکى از اساسى ترین پایه هاى قوانین حقوقى مترقى محسوب مى شود ; ولى رعایت این اصل نه بخاطر این است که ارزش افراد واقعاً در اجتماع یکسان مى باشد بلکه بیشتر به این منظور است که براى حفظ نظم و جلوگیرى از سوء استفاده هاى جباران و طبقات با نفوذ و استعمار بشر بوسیله بشر راهى جز این وجود ندارد والاّ جاى انکار نیست که ارزش اجتماعى افراد با هم تفاوت بسیار دارد .

   مثلا هرگز ارزش وجودى یک دانشمند کاردان و خیرخواه و لایق با یک نفر بى سواد و لاابالى و فاسد ، برابر نیست ، ولى اگر بنا شود امتیازاتى در میان افراد از نظر حقوق اجتماعى قائل شویم مفاسدى بوجود مى آید که زیان آنها از مراعات تفاوت ارزشهاى اجتماعى به مراتب بیشتر است .

   بطور کلى ارزش اجتماعى افراد بستگى به میزان بهره اى دارد که اجتماع از وجود آنها مى برد و گویا سخن حکیمانه پر ارزشى که از پیغمبر گرامى (صلى الله علیه وآله وسلم) در این زمینه نقل شده نیز اشاره به همین حقیقت است ، آنجا که مى فرماید :

« خَیْرُ النّاسِ اَنْفَعُهُمْ لِلنّاسِ »(1)

بهترین مردم سودمندترین آنهاست .

1 . نهج الفصاحه ، صفحه 315 .