قبایل مختلف که نژاد و خون ، آنها را از هم جدا مى کرد ، رفته رفته به هم آمیختند و تشکیل واحدهاى بزرگتر اجتماعى دادند که مناطق مختلف جغرافیایى آنها را از هم جدا مى ساخت .
مرزهاى جغرافیایى نخست جنبه « طبیعى » داشت ، مثلا فاصله شدن یک دره یا شط بزرگ و یا کوههاى بلند کافى بود که دو ملت را از هم جدا کند ; اما بعد جنبه قراردادى پیدا کرد و مرزهاى طبیعى با قراردادهاى مختلف کم و بیش از ارزش افتاد . اگرچه هنوز هم مرزهاى طبیعى در بسیارى از نقاط جهان سازنده مرزهاى جغرافیایى است ، مثلا جدایى کشور « بریتانیا » از « فرانسه » و « چین » از « ژاپن » و مانند اینها همه بر اثر مرزهاى طبیعى مى باشد ، ولى مسلماً مرز همه کشورها را مرزهاى طبیعى تعیین نمى کند .