بدون شک دو صفت راستى و درستى ( صدق و امانت ) بارزترین نشانه شخصیت است ، بلکه نام انسان واقعى را بدون این دو نمى توان بر کسى گذارد ، و این دو از یک ریشه مشترک منشعب مى شوند ، زیرا راستگویى چیزى جز امانت در اداى سخن نیست ، همانطور که امانت هم چیزى جز صداقت در عمل نمى باشد ، و چنانکه خواهیم دید آثار اجتماعى این دو نیز مشابه یکدیگرند .
شاید به همین ملاحظه است که در کلمات پیشوایان بزرگ اسلام « صدق الحدیث » و « اداء الامانة » با هم ذکر شده و در گفتگوهاى معمولى نیز راستى و درستى را با هم مى آورند .