بسم الله الرحمن الرحیم
روح جستجوگر و ذهن پر سؤال هر انسانى او را براى رسیدن به حقیقت و برطرف کردن ابهاماتى که پیرامون مسائل مختلف وجود دارد به سؤال کردن وادار مى نماید، چرا که یکى از بهترین طرق روشن کردن مجهولات و رسیدن به واقعیّتها، سؤال نمودن از کسانى است که اطّلاع کافى دارند.
همان طور که خداوند متعال مى فرماید: (فَاسْئَلُوا اَهْلَ الذِّکر إِنْ کُنْتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ; مسائلى را که نمى دانید از اهل اطّلاع و کسانى که آگاه هستند بپرسید).(1)
به همین دلیل اسلام که یک آیین فطرى و هماهنگ با عقل و منطق است نه تنها بر این مسأله فطرى که در بین عقلا معمول و معروف است مهر تأیید نهاده، بلکه به طرق مختلف مردم را به آن تشویق و در مواردى الزام کرده است، البتّه سؤالاتى که انگیزه الهى و منطقى دارد نه سؤالاتى که هدف از آن لجاجت، خودنمایى، اظهار فضل، و تحقیر دیگران باشد.
1. سوره انبیاء، آیه 7.