سؤال 1201 ـ کسى که دیگرى را متّهم به ارتداد و کفر مى کند و نمى تواند این اتّهام را در محضر حاکم شرع اثبات نماید، حکمش چیست؟
الف) آیا چنین موردى را مى توان مصداق قذف دانست؟
ب) در صورت منفى بودن پاسخ، با وى باید به چه نحوى عمل کرد؟
ج) چنانچه شخص مورد اتهام از حقّ خود صرف نظر کند، آیا حد یا تعزیر چنین شخصى ساقط مى گردد؟
جواب: الف و ب) قذف تنها در دو مورد است: نسبت زنا یا لواط دادن، بقیّه نسبتهاى ناروا تعزیر دارد.
ج) ظاهر این است که حکم تعزیر با گذشت صاحب حق جارى نمى شود، مگر این که حاکم شرع ملاحظه کند که ترک تعزیر در این گونه موارد، منشأ مفاسد اجتماعى مى شود که بر طبق عنوان ثانوى تعزیر مى کند.
سؤال 1202 ـ در مورد زن 75 ساله اى حد قذف صادر شده است، ولى به گواهى پزشکى قانونى، زن بیمار است و شلاّق براى او خطرناک است، آیا مسأله ضغث یا صبر نمودن تا بهبودى ایشان در حدّ قذف هم مطرح است؟ و اگر بیمارى هیچ گاه علاج نشود تکلیف چیست؟
جواب: اگر خوف خطر در اجراى حد باشد باید از آن خوددارى شود و موکول به زمان رفع خطر گردد و اگر امید بهبودى نیست باید از ضغث استفاده کرد.
سؤال 1203 ـ شخص مسلمانى به طور مکرّر و در حال عصبانیّت به رسول اکرم(صلى الله علیه وآله) و ائمّه معصومین(علیهم السلام) (نعوذ بالله) توهین مى کند در حالى که به خیال خودش به حضرت ابوالفضل (سلام اللّه علیه) اعتقاد و علاقه دارد وظیفه همسر، فرزندان و بستگان او را بیان فرمایید؟
جواب: اگر حال او حال عادى باشد، از اسلام بیرون رفته است و همسرش باید از او جدا بشود ولى اگر از حال طبیعى خارج شده و یامشکوک است که از حال طبیعى خارج شده یا نه، محکوم به اسلام است ودر صورت اوّل اگر توبه کند و دوباره آن زن به عقد آن مرد درآید عقدش صحیح است.
سؤال 1204 ـ مردى که دشنام خواهر و مادر به زنش مى دهد و همیشه زبانش به غیبت دیگران عادت کرده چه حکمى دارد؟
جواب: دشنام دادن به دیگران در بعضى از موارد مجازات تعزیر دارد و در بعضى از موارد حدّ قذف (80 تازیانه) که به وسیله حاکم شرع انجام مى شود.
