سؤال 1220 ـ اگر کسى با کوچکترین ناراحتى حرفهایى بزند که از آن بوى ارتداد و خداى ناکرده اهانت به مقام خداوند متعال یا معصومین(علیهم السلام) مى آید با توجّه به این که مى دانیم لحظه اى دیگر وضو مى گیرد و نماز مى خواند و سایر عبادات را بجا مى آورد، برخورد با این گونه افراد به چه صورت باید باشد؟
جواب: اگر از خود بى خود مى شود و کلمات کفرآمیز مى گوید مرتد نمى شود و در غیر این صورت مرتد است.
سؤال 1221 ـ اگر شوهر مرتد شود و نه فقط به دین اعتقادى نداشته باشد بلکه علیه آن نیز صحبت کند، حکم زندگى کردن همسرش با او چیست، لازم به ذکر است که امر به معروف و نهى از منکر نیز در او اثرى نداشته است؟
جواب:همسرش باید از او جدا شود و بر او حرام است و نیازى به طلاق ندارد.
سؤال 1222 ـ آیا توهین به قرآن و فحّاشى نمودن به آن (العیاذ بالله)سبب ارتداد مى شود، تکلیف کسانى که شاهد و ناظر این مسأله هستند چیست؟
جواب: اگر از روى علم و عمد باشد مرتد مى شود و بر دیگران لازم است که نهى از منکر کنند.
سؤال 1223 ـ اگر مسلمانى معتقد به تحریف قرآن باشد، حکمش چیست و آیا اعتقاد به تحریف، انکار ضرورى دین محسوب مى شود؟
جواب: نظر به این که افراد کمى از علماى مذاهب مختلف اسلامى قائل به تحریفند (هرچند محقّقان، هرگز تحریف را قبول نکرده اند) حکم ارتداد جارى نمى شود، امّا چنین کسى مرتکب اشتباه بزرگى شده است.
سؤال 1224 ـ اگر کسى معتقد باشد که معانى قرآن، بر قلب مبارک پیامبر(صلى الله علیه وآله) نازل شده است و آن حضرت با این کلمات آن معانى را بیان فرموده اند و کلمات فعلى صادر از ناحیه پیامبر(صلى الله علیه وآله) است نه خداوند، آیا این اعتقاد موجب ارتداد مى شود و وظیفه ما در مقابل چنین شخصى چیست؟
جواب: این عقیده خطا و اشتباه است و باید او را ارشاد کرد ولى موجب کفر نمى شود.
