سؤال 1263 ـ فقها گفته اند: حکم اکراه کننده در قتل، حبس ابد است و حکم نگاه دارنده، کور کردن چشم اوست، آیا در صورتى که یک نفر اکراه کند و دیگرى امساک کند و سوّمى مرتکب قتل شود همان گونه که اولیاى دم مى توانند از قاتل گذشت کنند، آیا از اکراه کننده و امساک کننده نیز مى توانند گذشت کنند؟ یا این که این یک حدّ الهى مانند حدّ زناست که قابل گذشت نیست؟
جواب: چنانچه اولیاى دم از ممسک و مکره صرف نظر کنند اجراى احکام مربوط به آنها، دلیلى ندارد و شبیه حکم قصاص است و حکم مکره و ممسک هردو حبس است و کور کردن، فقط حکم رائى (بیننده یا دیده بان) مى باشد و آن در صورت خاصّى است.
سؤال 1264 ـ آیا مجنىٌ علیه (کسى که جنایتى بر او واقع شده) مى تواند قبل از آن که بمیرد، جانى را از قصاص نفس عفو نماید؟ در فرض قصاص عضو چطور؟
جواب: در قصاص عضو جایز است ولى در قصاص نفس در میان فقها اختلاف است و جواز عفو بعید نیست و احتیاط در مصالحه است.
سؤال 1265 ـ آیا شخصى که مى خواهد جنایتى بر او واقع شود مى تواند جانى را از قصاص نفس عفو نماید؟ در فرض قصاص عضو چطور؟ بطور کلّى در فرض دیه چطور؟
جواب: دلیلى بر جواز عفو در این صورت نداریم.
سؤال 1266 ـ در ضرب و جرح عمدى اگر مجنىٌ علیه قبل از مرگ، جانى را از قصاص (الف: قصاص عضو، ب: قصاص نفس) عفو کند و همان جنایت سرایت کند و موجب مرگ مجنىٌ علیه شود، آیا حق قصاص نفس ساقط مى شود یا این که ولى دم مى تواند قصاص را مطالبه نماید؟
جواب: بخشیدن قصاص عضو، موجب بخشش قصاص خون نمى شود (در مواردى که جراحت سبب قتل گردد) یا جانى قصد قتل داشته باشد.
