براى پرهیز از خطرات هر موجود خطرناک قبل از هر چیز توجّه کامل به خطرات آن لازم است، هر روز که انسان از خواب بیدار مى شود باید به خودش توصیه کند که باید مراقب خطرات زبانش باشد زیرا این عضو مى تواند تو را به اوج سعادت برساند و یا بر خاک ذلّت و شقاوت بنشاند; اگر غافل شوى همچون حیوان درّنده غافلگیرى، تو را مى درد.
این معنى بطرز زیبائى در روایات اسلامى وارد شده است.
در حدیثى از «سعید بن جبیر» از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) نقل شده است که فرمود:
«اِذا اَصْبَحَ ابْنُ آدَمَ اَصْبَحَتِ الاَْعْضاءُ کُلُّها تَسْتَکْفِى اللِّسانُ اَنّى تَقُولُ اِتَّقِ اللّهَ فِینا فَاِنَّکَ اِنْ اِسْتَقِمْتَ اِسْتَقَمْنا وَ اِنْ اِعْوَجَجْتَ اِعْوَجَجْنا; هنگامى که فرزندان آدم صبح مى کنند تمام اعضاى بدن به زبان هشدار مى دهند و مى گویند تقواى الهى را در مورد ما مراعات کن، چرا که اگر تو به راه راست بروى ما نیز به راه راست مى رویم و اگر تو به راه کج بروى ما نیز به راه کج مى رویم!»
در حدیث دیگرى از امام علىّ ابن الحسین(علیه السلام) آمده است: «اِنَّ لِسانَ ابْنِ آدَمَ یُشْرِفُ عَلى جَمیعِ جَوارِحِهِ کُلَّ صَباح فَیَقُولُ کَیْفَ اَصْبَحْتُمْ؟! فَیْقَولُونَ بِخَیْر اِنْ تَرَکْتَنا وَ یَقُولُونَ اللّهَ اللّهَ فینا، وَ یُناشِدُونَهُ وِ یَقُولُونَ اِنَّما نُثابُ وَ نُعاقَبُ بِکَ; زبان انسان هر روز صبح به تمام اعضاء بدن نظر مى افکند و مى گوید: صبح شما چگونه است؟ مى گویند خوب است اگر تو ما را به حال خود واگذارى! (سپس اضافه مى کنند) خدا را، خدا را، رعایت حال ما را بکن، و به او قسم مى دهند و مى گویند ما به واسطه تو مشمول ثواب یا عقاب واقع مى شویم!»
1. محجّة البیضاء، جلد 5، صفحه 193.
2. کافى، جلد 2، صفحه 115، حدیث 13.
