وجود فراوان مواد خام و منابع پر ارزش زیر زمینى در کشورهاى غیر صنعتى نیز یکى از علل اصلى جنگهاست!
در هر کجا منبعى براى مواد اولیّه پیدا شود شامه قوى دولتهاى صنعتى مانند گربه گرسنه اى که بوى گوشت چربى به مشامش برسد فوراً خبردار شده، همدستان خود را خبر مى کنند، آنها هم بلافاصله با یک مشت «ابزار و ادوات فنى»! به نام کارشناس، دیپلمات، وابسته مطبوعاتى، هیئتهاى حسن نیّت، و بالاخره کشیش و میسیون مذهبى راه مى افتند، تا نیّات سوء خود را که «تصاحب این منابع با نازلترین قیمت» است عملى سازند.
اى بسا موقعى سر مى رسند که مى بینند رقباى آنها پیش از آنان «مناقصه»! را برده، و معامله را انجام داده اند.
در این موقع تحریکات شروع مى شود، همان تحریکاتى که در بسیارى از اوقات منجر به جنگهاى خونین مى گردد، همان جنگهاى خونینى که میدان آن کشورهاى ضعیف و طعمه آن جان و مال آنهاست.
مجموع این جهات سه گانه است که به تمدّن کنونى غرب رنگ «جنگ» داده و جنگ را به صورت «یک اثر لاینفک» آن درآورده است.
بدیهى است براى پایان دادن به این جنگها باید تمدّن کنونى غرب از شالوده زیر و رو شود و بشریّت در مسیرى غیر از مسیر کنونى به حرکت در آید.
باید این اقتصاد ناسالم که بدون استعمار و استثمار دگران متوقّف یا مواجه با بحران مى گردد جاى خود را به اقتصاد سالمى که بر اساس تولید و مصرف نیازمندیهاى واقعى زندگى بشر آن هم در داخل هر کشور، استوار باشد بدهد و به این وضع که همیشه اکثریت مردم دنیا برده صنعتى اقلیتى باشند خاتمه داده شود.
در غیر این صورت هرگز نباید انتظار خاموش شدن آتش جنگ داشت.
