بعضى مى پرسند چرا و چگونه تمام پیامبران از مشرق زمین برخاسته اند، حتى مذهب مسیح(علیه السلام) که امروز بر اکثر کشورهاى غربى سایه افکنده از شرق برخاسته است؟

مسیح(علیه السلام) در «فلسطین» تولّد یافت و از همان جا دعوت خود را شروع نمود، ما هرگز نشنیده ایم یکى از پیامبران بزرگ از غرب برخاسته باشد.

در برابر این سؤال باید گفت: اگر این گناهى باشد گناه پیامبران نیست، این گناه شرق است که زودتر از نقاط دیگرجهان وارد تمدّن انسانى شده است. زیرا ظهور پیامبران بزرگ و ادیان آسمانى که همراه با عالى ترین تجلیّات روح انسانى مى باشد و وسیله اى براى پیشرفت و تکامل جامعه ها در جنبه هاى مختلف معنوى و مادى است مسلّماً باید در زمینه هاى مستعد و ظروف مساعد باشد.

هیچ کس به یک باغبان ایراد نمى کند که چرا بذر خود را در یک سرزمین مهیا و آماده پاشیده است، بلکه اگر در زمین غیرمستعد بپاشد جاى ایراد است.

بنابراین ظهور مذاهب بزرگ در شرق خود معلول قدمت تمدّن شرق، و هم نشانه دیگرى از اصالت تمدّنهاى شرقى محسوب مى گردد، و حاکى از این است که مشرق زمین قبل از نقاط دیگر جهان مراحل گوناگون تمدن را پیموده و به آن مرحله از رشد فکرى و عقلى رسیده که توانسته است دعوت پیامبران را درک کند.

ممکن است کسانى ایراد کنند که این موضوع درباره ظهور اسلام صدق نمى کند، چه این که همه مى دانیم اسلام از یک سرزمین عقب مانده شرقى و از میان یک ملّت نیمه وحشى طلوع کرد و این خود یکى از شگفتیهاى این آئین بزرگ بود.

ولى باید توجّه داشت که مردم شبه جزیره عربستان گر چه مردمى عقب افتاده بودند امّا هیچ دلیلى نداریم که از نظر استعداد ذاتى براى پذیرش یک تمدّن عالى از دیگران عقب تر بودند. اگر چه یک سلسله عوامل نژادى و اجتماعى آنها را على رغم استعدادى که داشتند به عقب رانده بود.

و لذا پس از طلوع اسلام آن چنان استعدادى از خود نشان دادند که براى همه مردم جهان مایه شگفتى بود.

گذشته از این سرزمین وحى و کانون پیدایش اسلام یعنى حجاز یک نقطه مرکزى در میان پنج تمدّن کهن و ریشه دار شرقى بود، زیرا ایران، یمن، مصر، روم شرقى، بابل و حیره، این سرزمین را از هر سو احاطه کرده بود.

مگر نه این است که «هلال حاصل خیز» که گاهواره اصلى تمدّن انسانى است شبه جزیره عربستان را دور مى زند؟ گویا چنین مقدّر بود که تمدّنى در این مرکز پى ریزى شود که تمام تمدّنهاى اطراف را در خود هضم کرده و تمام این نقاط را به وسیله یک دکترین عالم به هم پیوند دهد.