براى حاجى مستحبّ است که روز یازدهم و دوازدهم و سیزدهم را در منى بماند، و حتّى براى طواف مستحب از منى بیرون نرود، و تکبیر گفتن در منى بعد از پانزده نماز، و در غیر منى بعد از ده نماز، که اوّل آنها نماز ظهر روز عید است، مستحب مى باشد و بعضى آن را واجب دانسته اند، و اولى در کیفیّت تکبیر این است که بگوید:

«اَللّهُ اَکْبَرُ اَللّهُ أَکْبَرُ لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ وَ اللّهُ اَکْبَرُ، اَللّهُ اَکْبَرُ وَلِلّهِ الْحَمْدُ، اَللّهُ اَکْبَرُ عَلى ما هَدانا، اَللّهُ اَکْبَرُ عَلى ما رَزَقَنا مِنْ بَهیمَةِ اْلأَنْعامِ، وَ الْحَمْدُ لِلّهِ عَلى ما أبْلانا.»

و مستحبّ است مادامى که در منى اقامت دارد نمازهاى واجب و مستحب را اگر ممکن است در مسجد خیف به جا آورد، و در حدیث است که صد رکعت نماز در مسجد خیف با عبادت هفتاد سال برابر است، و هر کس در آنجا صد مرتبه «سُبْحانَ اللّه» بگوید ثواب آن برابر با ثواب بنده آزاد کردن است، و هر کسى در آنجا صد مرتبه «لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ» بگوید ثواب آن برابر است با ثواب کسى که احیاء نفس کرده باشد و هر کس در آنجا صد مرتبه «اَلْحَمْدُ لِلّهْ» بگوید ثواب آن برابر است با ثواب کسى که احیاء نفس کرده باشد و هر کس در آنجا صد مرتبه «اَلْحَمْدُ لِلّهْ» بگوید، ثواب آن برابر است با ثواب خراج عراقین که در راه خدا صدقه دهد.